| Full text |
denkbeelden te doen verkrijgen. 107
buitengewone infpanning van het gehoor, vere
ftaan kunnen. Het fchreeuwen is eene zoo g100-
te fout, als a st te zacht fpreken; doch men kan
hen het eerfte beter ontwennen, dan het laat=
fte, het welk dikwijls zeer moeije elijk valt. Ondere
tu sfchen moet gij u daarop toeleggen, door hen
het antwoord zoo dikwijls te laten herhalen ;
tot dat zij luid genoeg fpreken, en dikwijls een
ander kind, het welk daaromtrent geene verbete
ring behoeft, vragen, en aan net zacht fprekene
de ten voor rbeeld le ftellen.
a. Zijt zeer Pots d op de antwoorden uwer
fcholieren. Dit is noodzakelijk , om hun ant»
woord wel te benttaad | juist te beoordeelen, het
gebrekkige daarin te ontdekken, en te kune
nen bepalen, hoe gij, onmiddellijk na deszelfs
ontvangst, moet nandeids
3 W eest niet eigenzinnig, om een ander ante
woord te vorderen, en de kinderen er &
een geven, dat goed is, Bij voorbeeld: Men
vraagt: Wat heeft GOD gefchapen? ” en het kind
antwoord: „, de geheele wereld,” dan weet
ik niet, wat aan dit antwoord zoude ontbre-
ken. Öndertusf fchen zijn er Schoolleeraars , die
hetzelve voor onvoldoende houden, om dat het
niet woordelijk met datgene overeenkomt, welk
zij bij zich zelven ontv en hebben, en die,
derhalve, vorderen, dat en kind antwoorden
zals: Hemel ‘en Aùrde , en alles, wat daarin
2 is.” Dit gedrag is ten hoogfte onbil lijk s
want hoe kan een kind weten, welk antwoord
zijn onderwijzer in den zin heeft? Over het al.
gemeen moet men een antwoord niet ligtelijk gee
heel verwerpen: want daardoor maakt men de
kin=
? |
