| Full text |
I1o Algemeene regels, om de jeugd
mend antwoord, dan kunt gij deze vraag, Waris
neer het zich niet fpoedig bedenkt. dus verane
deren: „‚ Keurt cop de zonde goed?” of: „ Is
> het wel zijn wil , dat wij kwaad doen?”
Hierdoor zal het kind waarfchijnlijk inzien , dat
zijn antwoord verkeerd was, en nu ook, wan-
neer de vraag weder herhaald wordt, dezelve
juist beantwoorden. — Vermoedt gij echter, dat
een verkeerd denkbeeld wan de zaak , waarover
gij vraagt, de oorzaak is, waarom een kind u
verkeerd antwoordt, dan is het noodzakelijk,
dat gij hem de reden van zijn antwoord laat op=
geven, Wij zullen dit door een voorbeeld op=
helderen. Gij ontvingt eens op de vraag: „, wil
2 GOD, dat alle menfchen eeuwig gelukkig zule
2, len worden?” van een bedachtzaam kind
een door hem wel overwogen, ontkennend ant-
woord , dan zoudt gij de reden van hetzelve
onderzoeken , en dus dit kind moeten vragen:
> hoe weet gij, dat cop dit niet wil?” Bee
komt gij nu hierop ten antwoord: „, omdat niet
2» alle menfchen zalig worden,” dan blijkt het,
dat het kind in het verkeerde begrip ftaat, dat
GOD, omdat niet allen menfchen dit lot ten deele
valt , gevolgelijk ook hunne zaligheid niet wils
een wanbegrip, het welk welligt daaraan moet
worden toegefchreven, dat het kind den God-
delijken wil, dat alle menfchen gelukkig zullen
worden „ als volftrekt onvoorwaardelijk belchouwt,
Zulk een kind heeft dus hieromtrent eene na-
dere onderr'gting noodig. Weet het echter
u geene reden van zijn antwoord op te geven;
en kunt gij vermoeden, dat het de vraag begree
pen heeft, dan kunt gij hem, op deze of foort
gelijke wijze, tot een juist antwoord RAP
en 4
? |
