Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Nu spreken zij van mecanieke poppen, die papa groeten -en mama als men op een knopje duwt in haren buik; van romans a la mode, vélocipèden en wat weet ik meer .. Kan ik, spreek rechtuit, kan ik in geweten, met mijn hooge jaren en mijn grijzen baard, aan dergelijke grillen toegeven?</p>
<p>– Maria lachte, en gij weet, als de Meikoningin lacht, heel de Hemel klaart op. Zij :stal de rechterhand uit naar de diepte en ziet, er ging een straal op uit de hand der Onbevlekte, die dwars door de sneeuwwolken .heen aan de verbaasde hetnellingen als eenen lichtweg baande. Het oog van Sint-Niklaas volgde de richting van den vinger.</p>
<p>En wat zag hij 9 Op den hoek van het Vuilblikstraatje, vóór het huis van den smachtrijken mijnheer Dierx, stonden de beide kinderen van Loden Poot, den zandman: Jantje en Mietje. Het meisje had den licht siarnoisen voorschoot, in den vorm van eenen moffel rond de blauw gestriemde pollekens opgerold, en stampte met de voeten tegen 'den grond om zich te verwarmen. Het broerken lag met den neus platgeduwd tegen de luiken van 't salon. Er was daar ergens eene spleet langs waar het oog naar binnen blikken kon</p>
<p>Een langgerekte « 0! » van 't knaapje, waar een gansche wereld van bewondering in besloten lag, trok zusjes aandacht aan.</p>
<p>Wat is er dan? vroeg zij.</p>
<p>Oh! ze drinken champanje met heele roomers !</p>
<p>Champanje, -wat is dat?</p>
<p>Zoo een soort van witten wijn, die poef! doet als gij de flesch ontkurkt. Vader heeft nog eens gezegd dat zulke flesschen over de vijftig frank ieder kosten.</p>
<p>Vijftig frank, zuchtte Mietje, voor wier verbeelding deze som eene heele goudmijn tooverde, wat moet dat goed zijn! Wanneer zullen wij dat ook eens drinken?</p>
</text>
|