Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>sen de plannen, die hij vroeger beraamde bij 't bestudeeren der meesterwerken, welke hij bezocht, ten uitvoer brengen. Met moed nam hij de taak op zich, te worstelen met die wilde natuur, zich een weg te banen langs den wand der rotsblokken om -er zijnen spoorweg aan te hangen, de onmetelijke kloven te overschrijden, bruggen over den afgrond, rivieren en stroomen te werpen, moerassen op te 'drogen, kortom reuzenwerk met reuzenmoed aan te vatten en te volvoeren.</p>
<p>Dit was zijn doel, zijne eenigste begeerte.</p>
<p>Het avondmaal liep gezellig voorbij. Na het eten werd de thee opgediend. Smitz en Delois waren langzamerhand in gesprek geraakt betreffende handelszaken.</p>
<p>Kijk, zei Smitz, terwijl hij Delois eene sigaar aanbood en er zelf eene aanstak, het voordeel voor onze maatschappij ligt hierin, dat we de dragers, welke onze wervers van Luvituku naar Matadi zenden, zouden kunnen verplichten nieuwe voorwaarden aan te nemen, welke hun loon verminderen zou, wanneer ze hunne vrachten slechts tot Nkenghe brengen, of ze cl.a.r komen halen. Zoodoende zou het gebruik van den spoorweg voor ons eene voordeelige zaak zijn, aangezien er van Nkenghe slechts eenige dagen gaans tot Luvituku overblijven. Doch, ging hij voort, het hoofd schuddende, wijl hij de suiker in de thee roerde, -- dat zullen ze niet! De inlanders komen graag tot Matadi, en de verlichting, die er voor hen in ligt, den weg slechts van of 10l Nkenghe af te leggen, is hun te gering, en niet in evenredigheid met de vermindering, welke de maatschappij hun opleggen ZOU</p>
<p>Delois vond dat er waarheid in deze reden lag,</p>
</text>
|