| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>De openbare aanklager, liet zich door de getuigenissen die Hendrik's onpligtigheid bestadigden, niet afschrikken; met listige welsprekendheid wist bij aan de kleinste zake, bet minste woord, eene schuldige beteekenis te hechten. Hendrik's leven, zijnen haat, zijn oploopend karakter, zijnen handel en wandel schetste hij met zulke zwarte kleuren af; de voordeelige verklaringen verzwakte, en de nadeelige ondersteunde hij zoodanig, dat, toen hij ten slotte, den beschuldigde als den pleger der misdaad aanduidde, en de regters bezwoer zich door des moordenaars huichelende doenwijze niet te laten misleiden, de veroordeeling des ongelukkigen elkeen onbetwijfelbaar scheen. En Hendrik zat dáár, met onbeschrijilijken angst in het</p>
<p>herte ! Helaas ! hij zag wel wat er omging; doch alles gebeurde in eene tale, die de zijne niet was Hij verstond geen woord van de rede zijns behendigen tegenstrevers over eene zake die voor hem van zulk groot belang was !U... Is dan de wet eene bittere spotternij ? Is er dan geene regtveerdigheid voor den Vlaming, in zijn eigen land? Wat verschil bestaat er tusschen de veroordeeling eens menschen in zijne afwezigheid, of de veroordeeling in zijn</p>
<p>bijzijn, in e.ene tate die hij niet kent !... Doch fie pleitredenen gaan hunnen gang :</p>
</text>
|
