| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Hendrik Roster's verdediger tracht op zijne beurt, de opeengestapelde en op het zand gebouwde beschuldigingen te doen instorten. De ware pligtige is wel niet bekend; maar is dit eene rede om den onpligtige te straffen, moet dan de wet altijd eene prooi hebben?</p>
<p>In dier voege sprak de advokaat, terwijl de ongelukkige boer op de aanzigten der regters het uitwerksel zijner verdediging zocht te raden; geen woord kan hij spreken en nogtans wie weet, of door gewaagde veronderstellingen zijne zake niet verergerd wordt _ _</p>
<p>Het regtsgeding is ten einde ; alvorens de noodlottige vragen den gezworenen voorteleggen, vraagt de voorzitter den beschuldigde of hij nog iets tot zijne verdediging te</p>
<p>zeggen beeft.</p>
<p>Diep ontroerd staat deze regt Mijnheer, hoe de misdaad waarvan ik betigt ben, bewezen is, weet ik niet : alleenlijk zegt mijn geweten mij dat ik onnoozel ben; geene getuigenisse ook, heeft mijne pligtigheid bestatigd. Van het overige, weet ik niets; ik</p>
<p>kan geen fransch Gij hebt eenen advokaat gehad om voor u te ant-</p>
<p>woorden, onderbrak de voorzitter. Een advokaat, ja! hernam Hendrik met meer drift,</p>
<p>maar heeft die kunnen zeggen wat ik zou gezegd hebben;</p>
</text>
|
