| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>met hem het verzorgen der hoeve De brave vader was zoo gelukkig wanneer hij 's avonds onder den grooten lindenboom gezeten, zijn kleinzoontje op de kniën liet rijden en dat het zijne ruwe kaken streelde, of de zweetdruppels van zijn voorhoofd kuste, als hij van den veldarbeid terug-</p>
<p>kwam. Door Bernhart en zijne Anna vurig bemind, hadde</p>
<p>hij zich welligt den gelukkigsten der menschen kunnen heeten, zoo het gedacht aan de schande der gevangenisse zijn heil niet gedurig vergald had. Wel is waar, was hij onpligtig verklaard en moest men zijne aanhouding slechts als eene betreurensweerdige vergissing der wet beschouwen ; doch het was hem niet onbekend dat eenige nijdige menschen, veronderstelden dat hij bij gebrek aan bewijzen losgelaten was en Bernhart in zijnen moordenaar, Anna's vader niet had willen herkennen. Dit pijnde hem zoo zeer; want eenige hadden de laagheid gehad het hem in dubbelzinnige woorden te verwijten ; ook niettegenstaande den aandrang van zijnen vriend Pieter, die hoofdman der St. Sebastiaan gilde geworden was,</p>
<p>had hij er op nieuw geen deel willen van maken, hoewel sedert lang de beslissing nopens zijne uitsluiting ver-</p>
<p>nietigd was. Een jaar nadien werd er in. het dorp, eene schrikkelijke</p>
</text>
|
