Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Wie zou willen trachten het onrustwekkende dezer cijfers te verbloemen? Wie zou zich nog durven bedwelmen met den schijn-welstand onzer maatschappij, wanneer deze klimming der Staatsschulden voor zijne oogen het woord Staatsbankroet doet verrijzen. Men moet geen socialist zijn om te schrikken voor zulk een toestand, cl neen; maar allen die slechts één sprankel van het schoone en breede gevoel : liefde tot de menschheid, in het hart dragen, zullen getroffen worden door die feiten en met vrees en somberheid aan de toekomst denken. Maar dit is niet genoeg; denken belet, verbetert niets, handelen alleen kan helpen. Wanneer een nijveraar of handelaar door zijne verteringen buiten zijn stand gaat, dan is het eene algemeene opspraak in de stad en iedereen die er iets moet van hebben, haast zich zijn geld te vragen, om geen slachtoffer van het onvermijdelijk bankroet des verkwisters te worden. Waarom niet die algemeene opspraak tegen den Staat, die door zijne zotte, schreeuwende verkwistingen het land met bankroet bedreigt; een bankroet, waardoor niet eenige duizende franken van enkele burgers, maar de welstand, het leven onzes volks, de toekomst van ons nageslacht zal ten gronde gaan. 0, wij smeeken u, gij allen die helder ziet, helpt toch mede aan de redding aller Staten, aan de redding der maatschappij! liet is nog tijd, maar wee ons als wij te lang wachten, want weldra mocht het woord « te laat» als een akelig doodsgelui over de aarde weérklinken en dan... 6, dan, helpen noch wanhopige tegenstand, noch heldenmoed, noch opofferingen van alles, niets, niets! De zelfmoord alleen onttrekt dan den brave aan de foltering der nederlaag, aan de schande der slavernij ! Helpt mede, helpt moedig mede, want het gewichtig en Plechtig oogenblik nadert, waarop de maatschappij zich op een keerpunt zal bevinden en een besluit nemen moet. si</p>
</text>
|