| Full text |
IN DE WOESTIJN. 245
een zwerm bijen, door eenig ongewoon -gedruisch
opgeschrikt. Na een oogenblik rond het graf te hebben
gevlogen, sloegen die geldstukken den weg in naar het
land der christenen. Zij vormden eene zuil van eene
oneindige lengte, gelijk aan eene eindelooze vlucht
spreeuwen.
Jussuf-ben-Cassem zag al die rijkdommen over zijn
hoofd heenvliegen. Hij sprong zoo hoog hij kon, en
poogde ten minste eenige geldstukken met zijne han-
den te grijpen. Te vergeefs. Toen bedacht hij een ander
middel. Hij ontdeed zich van zijnen burnous en wierp
dien in de hoogte. Dit middel had een beteren uitslag.
Het gelukte hem een twintigtal goud- en een honderdtal
zilverstukken aan zijne voeten te doen rollen. Doch
nauwelijks hadden zij den grond aangeraakt, of er
sprongen geene andere geldstukken meer uit het graf,
en alles werd stil en onbeweeglijk als te voren.
Jussuf-ben-Cassem sprak slechts aan weinige vrien-
den van zijn zonderling wedervaren. Het kwam
nochtans den pacha ter ooren. Deze zond werklieden
naar het Koubar-Roumia, om het gedenkteeken af
te breken en zich van de schatten meester te maken,
welke het nog zou bevatten. Bij den eersten moker
slag, welken echter de werklieden beproefden, verscheen
een geest, in de gedaante eener vrouw, boven het graf.
« Aloula! Aloula! kom mij ter hulp! Men wil uwe
schatten rooven! » riep de geest. Eensklaps verhief
zich een leger muggen, zoo groot als ratten, boven
het naburige meer, viel op de werklieden aan en dreef
hen door wreede steken op de vlucht.
meer vers nte
FR
? |
