| Full text |
252 DE SCHEEPSTIMMERLIEDEN EN ANDERE VERHALEN.
het voorhoofd der menschen geschreven: deze is
rechtvaardig, en gene is ondeugend. De nater doet
geen kwaad, maar de giftadder gelijkt aan de onscha-
delijke nater. »
« Ik hoop, mijn zoon, » sprak ernstig Ismaël, « dat
uwe woorden hem niet beschuldigen, die afwezig is
en zich niet kan verdedigen. »
« Gebiedt de herbergzaamheid, dat de vreemdeling
de zoon zijns gastheers, en de zoon een vreemdeling
worde! » vroeg Hassem.
« Mijn zoon, gij hebt booze gepeinzen, gij zijt ijver-
zuchtig. Zal de vreemde, als hij terugkeert, in u eenen
vijand vinden? »
« En zoo de vreemde de bruid van den zoon des
gastheers als gade verlangt? »
« Dan zal de vader het meisje roepen en haar
zeggen, tusschen den zoon des gastheers en den
vreemde te kiezen. »
« Moge hij dan nimmer terugkeeren ! »
« Moge God de duisternissen van de ziel des afgun-
stigen verlichten! » zegde de Arabier.
Hij stond op. Zijn voorhoofd was ongerust en
somber.
Des anderdaags was hij vóor dag en dauw vertrok-
ken. Slechts twee dagen later zag men hem weer.
Zijn wezen was bleek, en hij fronste dikwijls de wenk-
brauwen.
Toen het gezin vergaderd was, om het maal te
nuttigen :
? |
