| Full text |
256 DE SCHEEPSTIMMERLIEDEN EN ANDERE VERHALEN.
met gestrenge stem zeggen, wat God aan den eersten
moordenaar zegde : « Wat hebt gij met uwen broeder
gedaan ? » Welnu ik, ik wil nog het hoofd kunnen
opheffen en mijne tent den reiziger aanbieden! God
oordeelt ons nu,en morgen zal geheel de stam ons
oordeelen !... Gaan wij verder, » voegde hij er bij, zijn
geweer weer onder den arm nemende.
« Wat wilt gij doen? » riep de lafaard met af-
grijzen.
« Toen God den aartsvader beval zijnen zoon den
dood te geven, aarzelde de Hebreër niet,.. en nochtans
was zijn zoon geen moordenaar !.. Gaan wij verder!.. »
Toen Ismaël in zijn tent terugkwam, stortte zijne
gade hem te gemoet.
« Ismaël ! » riep zij op hartscheurenden toon, « Is-
maël! Wat hebt gij gedaan! »
En Ismaël hield den blik ter aarde gevestigd en
antwoorde niet.
« Ismaël, » hernam zij, « antwoord mij !…. Ho!
antwoord mij, ik bezweer u !
« Vrouw. » sprak hij eindelijk treurig en langzaam,
doch met vaste stem, ondanks twee dikke tranen, die
hem over de bruine en verslenste wangen biggelden,
« vrouw, haal mij mijne spade en bid de verzen voor
de rust van de zielen der overledenen! »
? |
