Full text |
— 118 —
trokken de Vlamingen tot op twee mylen van den vyand
en namen daer hunne standplaets, weinig tyds daer
gelegen hebbende togen zy voort tot tegen de rivier de
Scarpe, by Flines; zy gingen dagelyks de Franschen tot
den stryd beroepen, doch nuts de Veldheeren , zoo wel
de vlaemschen als de franschen , den stryd schenen te
ontwyken werd er niets uitgericht. De oorzaek van den
stilstand was, dat Jan van Namen, de verlossing zyns
vaders en zyns broeders willende bemerken , boden
naer Frankryk gestuerd had om te zien of men de vrede
met Philippe le Bel niet zou kunnen treffen. Het schynt
dat men by het fransche Hof over de voorwaerden het
niet eens worden kon, want de boden bleven weg, en
men kreeg slechts ongunstige antwoorden.
Het vlaemsch leger begon te morren en wilde, on-
danks het verbod van den Veldheer, tegen de Fran-
schen stryd leveren; dit duerde zoo lang en de wil der
benden deed zich zoo ernstig gevoelen, dat Jan van
Namen gedwongen werd over de Scarpe te trekken om
den vyand aen te vallen. Er werd eene brug op vyf
schuiten over de rivier gelegd en het vlaemsch leger,
verheugd om dat men ging stryden , toog zingend en
vol blydschap er over ; maer er kwam een twyfelachtig
nieuws van Frankryk, hetwelk hen nog eenige dagen
wederhield. Eindelyk wilden de benden zich in geener
wyze sul houden en gaven ernstige blyken van oproer.
Alles werd dan tot den aenval bereid gemaekt en de
Vlamingen tokken op tegen de Franschen; dezen den
slag niet durvende wagen braken hun leger haestig op
en togen in wanorde af. De Vlamingen vielen de vluch-
tende Franschen op het lyf en versloegen er een aen—
— 119 —
zienlyk getal; voortgaende namen zy het ‘kasteel van
Harne, waer de koning van Navarre den legerstapel
gesteld had. De voorraed , de tenten, en alles wat het
fransche leger met zich gebracht had verviel in de han-
den der Vlamingen. Daer na hadden nog eenige geringe
gevechten plaets, welkers gevolg was dat de hinein
met schande overladen, tot diep in Frankryk eten
werden; zoo zingtonze vaderlandsche Dichter Vanduvse
met recht ter dier gelegenheid : 4
Triumf, myn Vaderland! roem roem der vaedren daden :
Onsterflyk groenen uwe aloude lauwerbladen ,
De Faem vermeldt uw’ roem aen ’t gansch oo rond :
Blyít zoo verheerlykt tot der wereld avondstond !
De vlaemsche Veldheeren, ziende dat men den vyand
in het open veld niet meer te bestryden had dane
het leger ten deele af en bewaerden echt: genoe
mannen, om aen de bezettingen der fransche venin
den, het rooven en branden te beletten.
Uit het stedeken Lessines, op de palen van Henegau-
wen, vielen dagelyks hoopen Soldeniers op den lem
schen bodem en deden veel kwaed aen den inwooner
ten platten lande. Jan van Namen dit vernemende trekt
met eenige bende derwaerts, bestormt, verovert en
verbrandt Lessines, hetwelk den Graef van Heneeau-
wen behoorde. e
Ondertusschen trekt Willem van Gulik met de am
bachten van Brugge en van Kortryk naer St-Omer om
die stad den Franschman te ontnemen. Daer gekomen
zynde wordt hy door de fransche ruitery , die veel ster-
ker in getal was, met onstuimigheid aengetast ; geene
uitkomst ziende schikt hy zyne mannen in eenen kring
? |