Full text |
— 174 —
wapenen, vond” men op het slagveld zeven „honderd
vergulde sporen, welke de Edelen alieen dragen moch-
ten; men hing dezelve met de gewonnen standaerden
aen het gewelf der Vrouwekerk te Kortryk, en daer
van werd het gevecht den slag der gulden sporen ge-
Ss S s | 8
naemd. Eenige duizende peerden vielen ook in de macht
der Vlamingen, die dezelve in de volgende oorlogen
met groot voordeel gebruikten. Buiten de Gendpoorte,
op weinig afstand van Kortryk, heeft men in 1831, te
midden van het gewezen slagveld, eene kapel ter eere
van Ons lieve Vrouw van Groeningen gebouwd ; op het
altaer leest men de namen der gesneuvelde fransche
Veldheeren, en een der echte vergulde sporen is te
midden van het gewelf opgehangen. In Kortryk werd
dien heugelyken dag alle jaren door eene openbare
plechtigheid en door volksvermaken gevierd; de gedach-
tenis dier feest is er tot heden toe in eene kermis „welke
men vergaderdagen noemt, overgebleven. teder jaer,
in de maend july, gaen de arme lieden van huis tot huis
de oude kleederen vragen om dezelve te verkoopen,
gelyk men in 1302 met den ryken buit gedaen heeft;
door eenen vioolspeler vergezeld, begeven zy zich naer
den: Pottelberg, de oude legerplaets der Franschen, en
vermaken zich daer tot het einde van den dag.
De tyding van het verlies des legers in Frankryk
komende bedreef men grooten rouw aen het Hof; Phi-
lippe le Bel ontstak in woede tegen zyne gemalin
Johanna, wier boosheid de schuld dier onheilen was.
Hy verweet haer dit met bittere woorden , gelyk Lode-
wyk van Velthem, een dichter die in dien tyd leefde en
5 —
alsdan “zyne rymkronyk (Spiegel historiael) schreef,
metde volgende woorden verhaelt:
Doe werp die conine haer in den scoet
Ene letter van bloede roet.
Want be die die se screef
Ontfoer daer Artois doet bleef
Met groter smarten doorwont
En wat verder :
Hi seide doe: Coninginne Vrouwe!
Maniert u selven in uwen rouwe!
Haddes u te voren bedacht;
Dit heb di al selve toebracht ;
Gi ne dorvet niemant anders tien
Dan u selven wildy ’s lien!
Men vindt, in de meeste fransche geschiedboeken,
Johanna van Navarre geheel anders dan kwaedaerdig
afgeschetst. De Franschen met bun nationael karakter,
dat ik zeer loffelyk acht, verschoonen licht de ondeug-
den hunner Vorsten ( wanneer zy dood zyn ) maer de
waerheid is in onze kronyken te tastbaer om aen de
hatelyke inborst van Johanna te twyfelen.
De Wethouders van Gent allen Leliaerts zynde, en
denkende dat Philippe le Bel in allerhaest een nieuw
leger naer Vlaenderen zou afzenden, wilden hunne
poorten gesloten houden om de stad zoo lang aen de
Franschen te bewaren; zy werden welhaest door de
Gentenaren over dit verraderlyk inzicht gestraft. Het
volk liep te wapen, Wethouders en Leliaerts werden
vermoord en de voornaemste Burgers brachten de sleu-
telen der stad aen den jongen Gwyde, wien zy eene
eeuwige trouw toezwoeren.
Onderwylen kwam Jan Graef van Namen, broeder
? |