| Full text |
Van « Praktijk en theorie der titelbeschrij-
ving» een vraagbaak en een leidraad, die
elk bibliothecaris en elk assistent steeds bij
de hand moet hebben. Daarenboven spreekt
uit het geheel de geest en de overtuiging
dat het katalogiseren niet gebeuren moet
om het katalogiseren zelf, maar dat het
steeds dient gezien in de funktie, welke het
in de bibliotheek te vervullen heeft, nl. :
orde scheppen !
L. E. TAYLOR : The library and the child;
a report of observations made while on
exchange in England and during a tour
of the United States of America, 1938-
1939. Pretoria, South African Library
Association, [1940]. 28 blz. (South Afri-
can libraries. Reprint, 10).
De voornaamste kenmerken van Taylor’s
relaas zijn de intense liefde voor het j vak
en het bewaren van een strikte objektiviteit.
Deze laatste behoedt hem er voor alles, wat
hij in de Angelsaksische landen zag, zo
maar zonder meer op te hemelen. Het op-
merken van tekortkomingen of gebreken
doet hem b.v. hier en daar een besliste
superioriteit van bepaalde Amerikaanse en
Kanadese jeugdbibliotheken (Roehester,
Toronto) uitspelen tegenover de prestaties
van enige zusterinstellingen, die hij in En-
geland bezocht.
Op enkele punten brengt zijn verslag zeer
belangrijke bijzonderheden, die hier wel
even in het licht mogen gesteld. Zo. bv. in
verband mét de werkwijze die gevolgd
wordt bij de boekenkeuze in « Boys’ and
Girls’ House », de belangrijkste jeugdbiblio-
theek te Toronto. De door plaatselijke boek-
handelaars op zicht gezonden jeugdboeken
worden verdeeld over het 35-tal jeugdbiblio-
thecaressen, dat te Toronto werkzaam is.
Deze maken er een bespreking van, die jvoor-
gebracht wordt op de maandelijkse bijeen-
komsten, waar verdere diskussie volgt. Van
de goedgekeurde werken worden la 2
exemplaren aangekocht en opgenomen in
het fonds van « Boys’ and Girls’ House »,
waar dan speciaal gelet wordt op « the ap-
peal they make». Dàn pas wordt besloten
of de werken in kwestie aangeschaft zullen
worden voor alle' filialen. Het gevolg van
deze werkwijze is dat het lektuurpeil van
de Toronto-jeugd zeer hoog is. Zelfs bij de
volwassenen zou de nawerking zich reeds
laten gevoelen ! Een nadeel blijkt echter
te zijn dat door te strenge selektie het
fonds weinig afwisseling, weinig verschei-
denheid vertoont. Langzamerhand dient
men dan ook de maatstaven wat te milde-
ren om tot een grotere keuze van titels te
kunnen komen.
Eveneens te Toronto staan twee bibliothe-
carissen geheel ten dienste van de jeugdige
lezers. Hun enige taak is : met de kinderen
praten en leiding geven bij de lektuur-
keuze, terwijl het routine-werk verricht
wordt door assistenten. De schaduwzijde
van dergelijke werkwijze is nochtans dat
de kinderen eigenlijk hoegenaamd niet leren
zichzelf te behelpen, dit niettegenstaande
ze praktisch alle individueel « behandeld »
worden.
In enkele der bezochte bibliotheken ble-
ken de verteluürtjes een ongekend sukses
te oogsten. In de New York Public Library
woonde Taylor een « story hour » bij, waar
nagenoeg 200 kinderen aanwezig waren !
Ook op dit gebied ging Toronto eigen we-
gen op. Het experiment, waarbij de biblio-
thecaresse voorlas uit een « story book »,
terwijl een assistente terzelfdertijd met be-,
hulp van een toverlantaarn (epidiascoop)
op een scherm de illustraties uit het boek
projekteerde, scheen geweldig in de smaak
der kinderen te vallen.
Het standpunt dat de kinderafdeling
werkelijk uitsluitend voor kinderen dient_ te
zijn (tot 14 jaar) brengt mee dat men zich
in menige Amerikaanse bibliotheek ver-
plicht heeft gezien een afzonderlijke afde-
ling op te richten (in een eigen vertrek !)
voor de rijpere jeugd (14-18 jaar). Deze
« Young people’s room » of « High school
room » vormt een onafhankelijk deel van
de bibliotheek en bevat ip haar fonds zowel
werken uit de « kinderbibliotheek » als uit
de afdeling voor volwassenen. Principieel
houdt men zich hier aan een niet té uitge-
breid boekenbezit, ï-d nochtans is de afde-
ling flink voorzien van referentie-werken —,
omdat gebleken is dat de leesdrift van 14-
18-jarigen veel geringer is dan die van
vóór of na die leeftijdsgroep. Gelet, op de
heel bijzondere mentaliteit van de jonge
mensen, die aangewezen zijn op de «Young
people’s room », is het in elk geval een
fijne psychologische zet hun de indruk te
geven dat ze werkelijk té goed en té groot
zijn om met « kinderen » op één lijn te
worden gesteld.
Verdere bijzonderheden over andere akti-
viteiten van de Amerikaanse jeugdbiblio-
theken, zoals hun hobby voor het poppen-
spel, het vormen van leesclubs onder lei-
ding van een bibliothecaresse en het oprich-
ten van toneelgroepjes ; over hun gidsen en
keuzelijsten ; over de samenwerking met
ouders en opvoeders en anderzijds met
school en radio, maken dit bondige, verslag
tot een bron van inspiratie voor hen, die
leven willen brengen in hun werk en de
sleur van « boeken-nemen, boeken-geven »
wensen uit te schakelen.
L. S.
83 |
