| Full text |
en het onderwijzend personeel. Het is dan ook maar logisch dat wij in die
landen te leer gaan en nagaan hoe een informatiedienst daar is opgebouwd
en de gegevens aangassen aan onze normen.
Eerst nog een woordje over de begrippen informatie en documentatie. Zij
vormen twee complementaire aspecten van het algemeen communicatie-
proces. Het is belangrijk beide aspecten goed te onderscheiden. Waar
informatie een systematisch meedelen is van kennis aan anderen, is docu-
mentatie het verzamelen van documenten over een bepaald onderwerp en
het bewaren van die documenten met het oog op hun verspreiding.
Robert Salmon drukt het verschil tussen deze twee begrippen als volgt uit :
«L’information est un mouvement descendant de connaissances générales
diffusées à parir d’un point émetteur vers un public déterminé. La documen-
tation au contraire est le résultat d’un mouvement ascendant, qui fait
converger vers une unité administrative les connaissances les plus diver-
ses conçernant un problème particulier à résoudre. La documentation con-
centre. L’information disperse. Deuxième différence : dans ('information,
on est guidé par le souci des hommes, dans la documentation par la solution
des problèmes. On se documente sur un problème, mais c’est toujours
un 'homme qu’on informe».
De begrippen informatie en documentatie vullen elkaar dus aan. Informa-
tie is niet mogelijk zonder een background van documentatie.
2. Wat en hoeveel ?
Om een beeld te vormen hoe groot de informatiedienst moet zijn in verhou-
ding met de totale collectie, gaan we weer over de grenzen zien.
Het Duitse «Bibliotheksplan» van 1969 vermeldt dat in kleinere bibliotheken
(15.000 banden) de referentiewerken 2 % moeten bedragen en in grotere
bibliotheken (100.000 banden) 5 %. Hans Thun, bibliothekaris te Hannover,
met heel wat ervaring, beweert dat de verhouding voor kleine bibliotheken
10 % zou moeten bedragen, tegen 20 % voor de grote bibliotheken. Hij
spreekt echter alleen over de collectie opgesteld in openkast. De cijfers
van Hans Thun komen overeen met de Engelse normen, die we vinden in
de «Standards for Référencé services in public libraries», gepubliceerd
in 1970.
Hoewel eigenlijk alle boeken en materialen aanwezig in een O.B. informatie-
bronnen zijn, meen ik het standpunt te kunnen bijtreden van hogergenoem-
de Standards, die volgende werken als specifieke informatiebronnen bestem-
pelen :
Bibliotheekgids — Jg. 48 — Nr. 3 — 1972 / 5 |
