| Full text |
mededeel, geef ik my aen niemand prys. Somwylen
is het my genoegzaem, dat ik my zelven tot les
verstrek. De verledene woelingen van myn eigen
leven, waeraen ik zoo veel waerde hechtte; de
gunsten, de fortuin, de roem, de vermaken en de be-
grippen, die over den- geheelen aerdbol met elkander
stryd voeren, zie daer, wat ik in de tegenwoordige
kalmte herdenk. Alle die lieden, die ik onderling
met zoo veel woede deze hersenschimmen heb zien
betwisten , en die niet meer in wezen zyu, vergelvk
ìk by de golven van myne rivier, die schuimende
op de rotsen breken en voor altoos verdwynen. Wat
my betreft, ik laet my in stilte met den stroom des
tyds medeslepen naer den oeverloozen oceaen der
toekomst; en door de beschouwing van de dadelyke
overeenstemming der natuer verhef ik my tot haren
Schepper, en verwacht in eene andere wereld za-
liger lot.
Schoon men uit myne kluis, midden in een bosch
gelegen , zoo vele voorwerpen niet ontdekt als van
de verhevene plaets, waerop wy ons thans bevinden,
is derzelver omtrek niet te min op eene belangryke
wyze ingerigt, vooral voor iemand, die, zoo als ik,
liever in zich zelven wil dalen, dan buiten hem
zynde voorwerpen beschouwen. De rivier, die voorby
myne wooning stroomt, loopt in eene regte lyn
dwars door het bosch , zoodanig dat zy zich voor my
vertoont als eene lange gracht, met boomen van
allerlei loof beschaduwd; zy is beplant met tatama-
ETE
KE JE TEEN
te
? |
