Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>BLONDINA (pijnlijk). Het eenigste erfdeel, dat ik bij pacht(sr Lenaerts heb binnen gebracht.</p>
<p>JONKER. Dank den hemel dat het u bijgebleven zij, want aan dit lijstje hebt gij te danken dat ik op het spoor van het verledene heb kunnen geraken.</p>
<p>BLONDINA. Hoe zoo, Jonker?</p>
<p>JONKER. Dat ik daardoor de moeder en den vader van de arme vondelinge heb wedergevonden.</p>
<p>BLONDINA. Mijne moeder, zegt gij !... Jonker.., mijne moeder ! 0! spreek, spreek! waar is zij? leeft zij nog?...</p>
<p>JONKER (met diep gevoel). Ik gaf gaarne al wat ik op de wereld bezit, ja mijn leven offerde ik op, zoo ik mij barrevoets duizend uren ver mocht begeven, om ze naar hier te geleiden en ze in uwe armen te voeren. Dit geluk mogen wij niet genieten... (korte poos) Uwe moeder is dood! •</p>
<p>BLONDINA. Dood! zij is d00d!... (wenend) Zie, jonker, geen kind op de wereld kan er zijner moedermeer liefde toedragen dan ik er voor pachteres Liesbeth gevoel. Zij is de moeder die voor mij gezorgd en gewaakt heeft, die mij met omhelzingen overlaadde, mij zoende en zegende, troetelde en koesterde; doch honderd malen heb ik in mijne droomen eene blonde vrouw, altijd dezelfde, gezien, die mij onder haren wijden mantel aan haar hart drukte, mij op het voorhoofd kuste, en mij lieve kleine noemde. Die vrouw, welke ik als mijne wezenlijke moeder aanschouwde, zal mij voortaan als een engel verschijnen, en jedermaal dat ik haar liefderijk beeld voor mij zal zien, zal ik de oogen ten hemel slaan en God bidden, zooals ik het thans doe. (Zij knielt neder) Heem, ik dank u dat gij mijne moeder in uw rijk hebt opgenomen, en gij, moeder,</p>
</text>
|