| Full text |
niet lang of «Le Monde»- (van 29-5-1971) maakte de wereld kond dat te
Parijs een eerste «ludothèque» was gestart, waar elk kind «a le droit de
choisir, par quinzaine, un jouet, un livre et un disque». En in een heus
verkiezingsmanifest las ik dat een Belgische partij het verzorgen van de
«hemerotheek» (vraag me niet wat dat is, want ik ken Grieks) van nationaal
belang acht. En als klap op de vuurpijl kondigt het 14-daags informatie-
blad STRAAL van de christelijke mutualiteiten (4e jg. nr. 15 van 12.8.1971)
de opening aan, te Mechelen, van een «medioteek» «waar U een rijke
keuze vindt van alle bandage-artikelen, ortopedisch schoeisel, ultra-violet-
lampen, massage-apparaten, enz., enz.»
Ik acht het niet nodig al die teken een na een bij de horens te grijpen.
Sommige ervan zijn zo potsierlijk dat ze wel even vlug zullen verdwijnen
als ze verschenen zijn. Tot taalbederf zullen die wel niet afleiden. Bij
een paar andere past m.i. toch wel enige commentaar.
DISCOTHEEK - FONOTHEEK.
Op zichzelf onberispelijke formaties. Beide, wil ik aannemen, maken kans
op verovering van de wereldmarkt. Toch zou ik het niet toejuichen onze
bibliotheekterminologie met twee nieuwe termen voor éénzelfde ding te
zien bezwaren. Nog meer zou ik het betreuren als in ons éne Nederlandse
taalgebied het Noorden voor bv. fonotheek zou opteren, het Zuiden voor
discotheek. We zitten - op andere terreinen - al met voldoende doubletten
(bv. schepen - wethouder; goeverneur - commissaris van de Koningin;
gendarm - marechaussee, zelfs Sinksen - Pinksteren).
Bovendien - en dat is een beschouwing die voor al deze neologismen geldt -
waarom moest per se elke afdeling van de bibliotheek op haar beurt een
-teeknaam krijgen ? Kunnen we niet volstaan met platenafdeling, -uitleen,
-collectie, enz. (ook al zouden daar, behalve eigenlijke platen, bandop-
namen, cassettes - en morgen wellicht nieuwe technische registreer- en
inblikprodukten - bij horen) ?
MEDIATHEKEN.
Dit is, geloof ik, momenteel het heetste hangijzer, ’t Geldt hier een dochter-
term die een resolute poging doet, althans in België, om d»e moederterm
te verdringen of zelfs te vermoorden. En zoals steeds zijn er mensen die
de verdringingspoging of moordpoging aanmoedigen. Welk Freudiaans
complex hen daartoedrijft, laat ik in het midden. De term heeft van minister
Vermeylen - in een circulaire over schoolbibliotheken - al een aanbeveling
meegekregen. Zonder zover te gaan, heeft minister van Mechelen, op het
jongste bibliotheekcongres te Brussel, ons, bibliothecarissen, aangeraden
Bibliotheekgids — Jg. 48 — Nr. 1 — 1972 / 3 |
