| Full text |
— 115 —
hemelsche afkomst altyd waerdig. Aen deze boeken
is het byzonderlyk vergund , miskende deugd luister
by te zetten, ongelukkigen te troosten, geheele
natiën te verlichten, en de waerheid zelfs aen ko-
ningen te zeggen. Zie daer ontegenzeggelyk de
doorluchtigste bediening, waermede de Godheid
eenen sterveling op aerde kan vereeren. Wie is hy,
die zich niet vertroost gevoeld over de onregtvaer-
digheid of minachting van hen die over den rykdom
beschikken , wanneer hy bedenkt, dat zyn arbeid
van eeuw tot eeuw, van volk tot volk overgaen, en
tot slagtboom aen de dolingen en de dwingelandy
verstrekken zal, en dat uit den schoot der verge-
telheid, waerin hy leefde, eene bron van roem zal
ontspringen , waerdoor die van de meeste vorsten
zal verduisteren, wier gedenkteekens in het niet
vergaen, in weerwil der vleijers, die dezelve oprigten
en beroemen.
Paul. Ach! ik zou dezen roem slechts begeeren
om dien op Virginie over te brengen, en haer van
het heelal te doen waerderen. Maer gy, die zoo veel
kunde bezit, zeg my, of wy trouwen zullen? Ik wilde
gaerne geleerd wezen, om ten minste het toekomende
te kunnen weten?
De grysaerd. Wie zou willen leven, myn zoon,
kende hy zyn toekomend lot? Een enkel voorzien
onheil baert ons zoo veel ydele bekommering : de
beschouwing van eene zekere ramp zou alle dagen
dezelve vooraf vergiftigen. Wy moeten zelfs het ons
? |
