| Full text |
— 14 —
Grieken in teruggebragt had ; Scipio , den Afrikaner,
de lasteringen der Romeinen — Lucullus, hunne
kuiperyen — Catinat, de ondankbaerheid van zyn
hof moede. De vernuftige Grieken stelden een ge-
deelte van ons verstand onder de besturing van
kl ieder der Muzen, die over de wetenschappen het
| bewind voeren; laten wy derhalve onze hartstogten
door haer geleiden, ten einde die te onderwerpen
Ei en in teugel te houden. Zy moeten, opzigtelyk onze
Ï | zielkrachten, hetzelfde verrigten als de Uren, die de
Saa AS Bea
Zonnepaerden inspanden en menden.
» Oefen u dus, myn zoon. De wyzen die vóór ons
geschreven hebben, zyn reizigers, die ons op de
paden des tegenspoeds zyn voorgegaen , die de hand
toereiken en ons uitnoodigen, om, wanneer alles
| ons heeft begeven, zich by hun gezelschap te
| voegen. Een goed boek is een goed vriend. »
[el « Ach !riep Paul, toen Virginie zich nog hier be-
vond, kon ik boeken missen. Zy had er zich niet
/ meer dan ik in geoefend ; maer als zy my aenkeek
en my haren vriend noemde, was het my onmogelyk
verdriet te hebben. »
f « Ongetwyfeld, zeide ik, is geen vriend ons zoo
| aengenaem als eene minnares, die ons lief heeft.
Daerenboven bezitten de vrouwen eene luchtige vro-
Iykheid, die de zwaermoedigheid der mannen ver-
| dryft. Hare bevalligheden doen de zwarte schimmen
der diepdenkendheid verdwynen. Op haer gelaet
| pronkt de zoete aenvalligheid van het vertrouwen.
? |
