| Full text |
« Ik kom, antwoordde hy, uit de wyk van het
eiland, la Poudre d’Or genaemd:ik ben naer de haven
gezonden, om den gouverneur te verwittigen, dat
een schip uit Frankryk onder het Ambereiland ten
| anker is gekomen. Het schiet om hulp , dewyl de zee
| zeer onstuimig is. » Hierop vervolgde hy zynen weg,
| zonder zich langer op te houden.
« Kom, zeide ik tegen Paul, wy moeten naer
El die wyk, Virginie te gemoet gaen; het is maer drie
| mylen van hier. » Wy begaven ons naer de noord-
zyde van het eiland. Het was smoorheet. De maen
Ee was opgestaen; zy was omringd van drie groote
Î Et zwarte kringen. De lucht was akelig duister. By het
| ii schier onverpoosde licht der bliksemstralen zagen
Iij wy lange ryen dikke, donkere en laeghangende
El wolken, die zich omtrent het midden des eilands
opeen pakten, en met eene groote snelheid uit zee
bl opkwamen, ofschoon wy aen land geen’ den minsten
| wind ontwaerden. Onder weg meenden wy den
donder te hooren ratelen; maer oplettend luisterend,
bemerkten wy, dat het kanonschoten waren, die
door het gebergte wedergalmden. Deze verre kanon-
schotten, gevoegd by het gezigt van eene storm-
Bl achtige lucht, deden my sidderen. Ik kon niet
| twyfelen , of het waren noodseinen van een schip,
| dat in gevaer was. Een half uer daerna hoorden wy
Fl in het geheel niet meer schieten; en deze stilte
Ek scheen my nog verschrikkelyker dan het akelig
B geluid, dat haer was voorafgegaen.
? |
