| Full text |
— 121 —
regeling, en alle zyne bekommeringen verdwenen.
EWNVirginie had niet geschreven, omdat zy spoedig
idacht weder te keeren. Er was zoo weinig tyds noodig
mpm met een’ goeden wind uit Europa te komen. Hy
jitelde de schepen op‚die deze reis van vier duizend vyf
ghonderd fransche mylen in minder dan drie maenden
mfgelegd hadden. Het schip, waerop zy zich bevond,
wou niet meer dan twee maenden noodig hebben.
De stuerlieden waren thans zoo bedreven en het
bootsvolk zoo rap! Hy sprak van de schikkingen,
lie hy eerlang zou maken om haer te ontvangen,
swan de nieuwe wooning, die hy dacht te bouwen,
jan de uitspanningen en verrassingen, die hy iederen
slag voor haer zoude uitdenken, wanneer Ly zyne
frouw was. Lyne vrouw! dit denkbeeld verrukte
lem. « Ten minste zult gy, myn vader! zeide hy,
lets meer doen dan tot tydkorting. Virginie is ryk
gn wy zullen vele zwarten hebben , die voor u zullen
werken. Gy zult altoos by ons zyn, zonder andere
(org te hebben dan hoe u best te vermaken. »
verstond begaf hy zich, buiten zich zelven, naer
yn gezin, om aen hetzelve de blydschap mede te
eelen, die hem bezielde,
ln weinig tyds worden de blydste verwachtingen
foor de grootste angsten vervangen. Hevige driften
Yrengen altoos de ziel in een tegenovergesteld uiterste.
fikwyls kwam Paul van den volgenden dag af my
k de diepste droefheid bezoeken. « Virginie, zeide
jy, schryft niet. Zy zou, indien zy uit Europa
8
? |
