| Full text |
reeds een mannenkarakter by alte de bevalligheden
der jongelingschap. Zyne gestalte was grooter dan
die van Virginie, zyne kleur bruiner, zyn neus
krommer, en zyne zwarte oogen zouden iets fiers
gehad hebben, indien de lange ooghairen, die
er, als penseelen, rondom hingen, hun niet de
grootste zachtheid hadden bygezet. Hy was altoos
bezig, maer nauwlyks zag hy zyne zuster verschynen,
of hy staekte den arbeid, en vlyde zich naest haer
neder ; zomtyds spraken zy gedurende den maeltyd
geen enkel woord onderling. Uit hunne stiluwygend-
heid, uit hune natuerlyke houding, uit de fraeiheid
hunner naekte voeten, zoude men ze beide voor een
witmarmeren groep der oudheid, die eenige kinderen
van Niobe verbeeldde, gehouden. hebben ; maer
uit hunne oogen, die elkander zochten, uit hunne
lachtjes, door nog liever lachjes beantwoord, zou
men ze voor die kinderen des hemels, voor die
gelukzalige geesten aenschouwd hebben, die gevormd
zyn om elkander te beminnen, en die geene uitdruúk-
kingen behoeven om de liefde, geene woorden om
de vriendschap te verklaren.
Nogtans voelde mevrouw Delatour,die hare dochter
zoo bekoorlyk zag opgroeijen, hare bekommering
met hare teederheid ryzen, Somtyds zeide ze my:
« Indien ik stierf, wat zou er van Virginie zonder
fortuin geworden ? »
Zy had in Frankryk eene ongehuwde, oude tante,
eene aenzienlyke, ryke en vrome vrouw, welke haer
Gy
? |
