| Full text |
BRS
zal u bemoedigen in de stormen, die u aen land zoo
veel vrees aenjagen. Ik zal uw hoofd op mynen
boezem doen rusten; ik zal uw hart tegen myn hart
verwarmen, en in Frankryk, waer gy rykdom en
grootheid gaet zoeken, zal ik u als slaef dienen.
Alleen gelukkig door uw geluk, zal ik in die prach-
tige huizen, waerin ik u zal zien eeren, ryk en
edel genoeg wezen om ude grootste der opofferingen
te doen, en aen uwe voeten te sterven. »
Zyne stem werd door snikken gesmoord, en wy
boorden vervolgens, die van Virginie, welke de
volgende woorden, afgebroken door zuchten, tot
hem rigtte :
« Om u is het dat ik vertrek, om u, dien ik iederen
dag heb gekromd gezien onder den arbeid om twee
ziekelyke gezinnen te voeden. Dat ik de gelegenheid
om ryk te worden waernam, is om u de weldaden,
die gy ons bewezen hebt, duizendvoudig te ver-
gelden. Is er een geluk, dat by uwe vriendschap kan
halen? Wat spreekt gy van uwe geboorte? Ach!
indien het my nog mogelyk ware my een’ broeder
te geven, zoude ik er een’ anderen dan gy verkiezen?
O Paul! Paul! gy zyt my veel dierbaerder dan een
broeder ! Hoe zwaer viel bet my, om u verre van my
te verwyderen ! Ik wilde, dat gy my hielpt, om my
van my zelve af te scheiden, tot dat de Hemel onze
vereeniging zoude willen zegenen. Thans blyf ik —
ik vertrek — ik leef — ik sterf : behandel my zoo
als gy goedvindt. Meisje zonder deugd? ik heb uwe
? |
