| Full text |
en
zeer merkweerdig is. (Ter zyde) Misschien komt de zaek
nog zoo verre, dat de levende Teniers wel iets ten dienste
van den doode zoû kunnen verrigten.
BAES VAN Oostr. Nu, nu, Teniers dood of niet dood,
dat jis my om ’t even, indien ik maer myn uithangbord
hebbe. Meester Daniël, gy hebt er ook een handjen van,
hoor! Dat vaegt u zoo maer met het penseel, alsof hy,
met den borstel ter hand, mynen gevel in olieverw had
le steken. Bezie me dat eens alles leeft by de bruiloft wat
er aen is: de bruid en bruidegom, de bruilofgasten, en,
wat my best van al aenstaet, is de welvoorziene disch; de
welgevolde wynglazen : regt plaisant voor allen (ter zyde)
den baes niet uitgezonderd.
Teniers. — Zie zoo, Baes van Oost : nog ééne penseel
streek, en het schilderstuk is klaer !
Baes vaN Oost. — Het schilderstuk? het uithangbord,
wilt gy zeggen, meester Daniël. Sa, laet ons het spoedig te
zyner plaets stellen. (Hy hangt het te zyner plaets.)
Teniers, hy sluit zyn gereedschap weg, en geeft zynen
schilderbak aen Martha. — Lief kind, gelief dit binnen te
dragen.
Bes vAN Oost. — Charnipiet! wat is dat toch hemelsch
schoon! Weledele Heer, ga dat eens na : ik wil wedden,
dat gy in gansch uw kasteel niets dergelyks bezit; gy, die
nogtans als een voornaem liefhebber van schilderyen
bekend staet.
De HEER VAN GRIMBERGEN. — Laet eens zien : ’t ver-
dient wel, dat men er zynen bril voor uithale. (Hy stelt
zynen bril op) Wel, zeer wel! bravo, bravissimo'! (ter zyde)
Ik wil met dien meester Daniël nader kennis maken : hy
schildert magtig schoon ; waerachtig, zulk een uithangbord
zoû zelfs myne ryke galerij niet ontsieren.(Luid tot Tenvers)
Heer Daniël, hebt gy Teniers niet gekend?
Teniers. — Ik heb hem gekend… zoo goed als myn
eigen zelven.
DE HEER VAN GRIMBERGEN. — Denkelyk waert gy een
zyner leerlingen ?
? |
