| Full text |
ENOR
hier alles eens vlaemseh,dan zoû de Franschman niet veel
lust gevoelen om ons landeken in te palmen; want hy
zoù hier niets kunnen uitrigten : hy zoù al spoedig zyne
matten oprollen,en zien dat zyn haring hier niet braden
kan. Hy zoû dan niet kunnen zeggen, gelyk hy nu zegt:
België is fransch door tael en zeden !
Achtste toomeel.
BRUNO, ANNA.
Anna, die de laetste woorden gehoord heeft. — Wat
draeit gy de oogen, man ! ’t is om er van te beven!
gy waert weêr bezig met al wat fransch is naer de maen
te wenschen !
Bruno. — Het is waer, vrouw; als ik aen myn
vaderland denke, en een blik in de duistere toekomst
werpe, dan verdwael ik, dan zoû ik alles vergeten, myn
werk en u ook, myne lieve Anna.
Anna. — Zeg my nueens, is bet naeikussen, dat gy voor
den hairsnyder moest maken, wel voor Karolina bestemd?
Gaet zy het ten geschenke krygen ?
Bruno. — Ja, en de woorden , die ik met dien
fransquiljon daer gewisseld heb, doen in my meer en
meer de overtuiging ontstaen , dat hy Karolina verleiden
wil.
Anna. — Maer dat zoû eene groote schelmery zyn.
Bruno. — Ook zal dit niet gebeuren. Hy zal weldra
met Karolina naer hier komen,om haer het naeikussen te
laten zien. Ik heb gezegd dat ik dan waerschynlyk niet
meer zal te huis zyn: maer ik ga buiten deze kamer
niet. In deze kleerkas zal ik my verbergen, en daer wil
ik afluisteren hoe ver hy zyn verleidingsplan reeds
heeft doorgezet; en dan zal ik wel middelen weten te
beramen om het te doen in duigen storten. Gy, Anna,
zult den hairsnyder en Karolina hier binnen leiden, en
hen dan onder eenig voorwendsel hier alleen laten.
? |
