| Full text |
wilde zij hem zelfs niet eens ontvangen. Wie
was die man Daubray, die in Wimbledon
voortdurend om baar been was ? Was zij in
zijn macht ? Pleegde bij chantage op haar ?
Zij was immers een rijke erfgename geworden.
Chadwick, de detective moést maar helpen en
anders zou hij de zaak zelf in handen nemen I
Wrat Cahdwick aan bet licht bracht, wie Dau-
bray was, diens dubbelzinnige rol, het geheim
dat Kythe in zijn macht bracht en de eindelijk
geslaagde poging om haar uit die macht te be-
vrijden wordt zóó boeiend beschreven, dat het
de aandacht van den lezer voortdurend in span-
ning weet te houden.
Boulle, Th. de : Lach-krisis, 30 blz. Antwer-
pen, E. Stoekmans, 1933. fr. 2,50
Iets voor folkloristen. De auteur wil de
menschen in deze benarde tijden opvroolijken
met eenvoudige Vertelsels «waarvoor men niet
blozen moet», Een paar oorspronkelijke motie->.
ven zijn te vinden onder tal van herhalingen
op bekende moppen.
Cleppe, Jan : Gênsche prâot. Anecdoten in de
Gentsche volkstaal. Met een woord vooraf
door Prof. J. Vercoullie, 95 blz. Antwerpen,
Dè' Sikkel, 1933. fr. 1 6,—
Een bron van « lollekens ». Niet allemaal
specifiek Gentsch van onderwerp, maar verteld
in zulk een sappigen vorm en kruimige taal
dat het een goudmijn is voor den taalkenner
en den folklorist. En de anderen ?... 'Wel, al
de anderen ' die zich het boek aanschaffen, zul-
len zich niet bedrógen voelen, want zooveel
plezier kunnen ze nergens voor dien prijs koo-
pen. Toén ik bij me thuis uit het boek voorlas
werden er ziek... van het lachen.
Doolaard, A. Den : De Druivenplukkers, 2®
druk, 304 blz. A’dam, N.V. Ëm. Querido.’s
Üitg. Mij, 1933.
ingen. fl. 2,40 ; geb. 2,90.
Bij het -verschijnen van den eersten druk,
een goed jaar geleden, schreef Lode Baekel-
mans- :
, « De schrijver A. den Doolaard, een dek-
naam, behoort tqt de jongste Hollandsche pro-
zaschrijvers. Een der meest geziene kritici van
de jongere generatie, An tonie Donker, schreef
eens : Sterk en snel zijn zijn verzen, ofschoon
lang niet altijd poëzie. Maar zij bevatten de
elementen van waarachtige levenskracht en
waarachtig talent. . .
Levensvol is ook zijn roman « De Druiven-
plukkers ». Het verhaal speelt in Zuid-Prank-
rijk. in Bourgondië. Naar de wijnbouwstreek
trekker» de ooqsters : Franschen en vreemdelin-
gen. Het geweld van den arbeid, de vreemde
mengeling van menschen, land en hemel, heeft
den Doolaard grootsch en hartstochteliik voor
flpn lezer opggroepen, Een bpeiend schouwspel,
aantrekkelijk als een - film. Voor den ervaren
lezer is het een lust om bijvoorbeeld werk van
Scharten-Antink of Streuvels eens, te vergelij-'
ken met dit werk van den Doolaard. Onverger
telijk staan in ons geheugen geprent : Vladja,
de Pool, en zijn woeste kameraad ; de op wraak
beluste André naast den nobelen en rechtvaar-
digen ouden markies de Saporta.
Ondanks de wreedheid van den mensch en
het jammerlijk spel van het toeval, blijft het
leven tóch een zaligheid. Wanneer Vladja zulks
beseft, wenscht hij niet meer naar zijn dorp
weer te kéeren waar zijn bruid hem wacht :
Overal waar werk was, en brood, en eerlijk
zweet, en brandende zon, en een vróuw die van
je hield, dààr was»leven. »
Dat het boek werkelijk insloeg werd dobr
den vlotten verkoop afdoend bewezen. Waar
de prijs van de 2e uitgaaf merkelijk vermin-
derd is, zullen de achterblijvers zich haasten,
zich dezen druk aan te schaffen.
Duhamel, G. : Belijdenis te Middernacht. 146
blz. Amsterdam, N.V. J. Emmering, 1932.
fl. 2,25
Confession de Minuit in vertaling van J.
Fransen.
In een opstel verschenen in de Ned. Biblio-
graphie schreef de vertaler : Het werk van
Duhamel moet beschouwd worden onder den
gezichtshoek van het mededoogen, van de com-
passie met onze menschelijke zwakheid...
In' een der verhalen uit « Les hommes aban-
donnés » treffen we voor het éérst een figuur
aan, die- -de hoofdpersoon wordt in een scrie-
romans, die achtereenvolgens getiteld zijn: Con-
fession/de minuit, Deux hommes, Journal de
Salavin en Le Club des Lyonnais. Die hoofd-
persoón heet Louis Salavin. In deze reeks ro-
mans waarvan het vijfde deel Salayin s dood
zijnl gemoedsavonturen besluit, houdt Duhamel
zich beziq met de ziel en in die ziel boeit hem
niet in de eerste plaats wat bewust is, maar
trekt hem vooral het onbewuste en het onder-
bewuste aan, het troebelste wat in de mensche--
lijke ziel huist.
In Confession de Minuit blijkt Salavin met
in staat tot liefde. . - .
De vertaling, een knappe vertaling zal velen
die geen Fransch lezen gelegenheid bieden ken-
nis te maken met het menschelijk werk van
Duhamel.
Eberhart. Mignon G.: Het qeheim van Hun-
tings End/Vert J. J. A. Hanhart. 350 Hz.
Brugge, Excelsior, fr-
Zooals de titel vermoeden doet, een detec-
tive-roman De detective wordt hier echter voor
een bizonder moeiliike taak gesteld. Een moord
werd door de familie en de vrienden van het
slachtoffer, waaronder de moordenaar zich be-
vindt, geheim gehouden om zakenbelangen. ij
jaar later gerst geeft de dochter gpdracht om
§1 |
