| Full text |
van een
Documenten bii den Beleischen
gevonden.
De bewering van de Engelsche Regeering, dat de schen-
ding van de Belgische onzijdigheid de tusschenkomst van
Engeland in den huidigen oorlog ten gevolge heeft gehad,
werd reeds door de verklaringen zelf van Sir Edward Grey
te niet gedaan. Het hooger bestuur van het Duitsche le¬
ger heeft in het archief van den Belgischen Staf te Brussel
zekere documenten ontdekt, die een nieuw en eigenaardig
licht werpen op de zedelijke verontwaardiging waarmede,
van Engelsche zijde, de inval der Duitschers in België werd
benuttigd om de openbare meening der onzijdige landen
tegen Duitschland in het harnas te jagen.
Uit den inhoud van een dossier, dat voor titel heeft :
ENGELSCHE TUSSCHENKOMST IN BELGIE, blijkt
dat, reeds in 1906, het zenden van een expeditieleger naar
België voorzien was, indien een oorlog tusschen Frankrijk
en Duitschland moest uitbreken. Volgens een document
gedagteekend 10 April 1906 en dat aan den Belgischen
Minister van Oorlog werd gezonden, heeft het hoofd van
den Belgischen Staf op dat tijdstip met den Engelschen mi-
litairen geattacheerde te Brussel, luitenant-kolonel Barnar-
diston en op het initiatief van dezen officier, een nauwkeu¬
rig en grondig bestudeerd plan opgemaakt van de wijze
waarop een Engelsch expeditieleger van 100.000 man, in
samenwerking met het Belgisch leger, tegen Duitschland
zou zijn opgetreden. Dit plan mocht de goedkeuring van
het hoofd van den Engelschen Staf, Generaal - Majoor
Grierson verwerven. Alle inlichtingen betreffende de sterk-
te en de inrichting van de Engelsche troepen, de samenstel¬
ling van het expeditieleger, de landingsplaatsen, den tijd
voor den overtocht vereischt, enz. werden aan den Belgi-
schen Staf verstrekt.
Steunende op die inlichtingen, werd door den Belgischen
Staf een uitgewerkt plan opgemaakt aangaande het over¬
brengen van de Engelsche troepen op het terrein dat door
het Belgisch leger zou worden ingenomen en de wijze
waarop zij geherbergd en gevoed zouden worden. De sa-
menwerking van het Engelsch leger met het Belgische werd
tot in haar kleinste bijzonderheden uitgewerkt. Zoo moes-
ten een groot aantal personen die als vertolkers zouden op¬
treden en ook gendarmen ter beschikking van het Engel¬
sche leger gesteld worden, evenals de noodige landkaarten.
Reeds had men het vraagstuk van de verpleging der En-
gelsche gekwetsten onder de oogen gezien.
Duinkerke, Calais en Boulogne waren als landingsplaat¬
sen van de Engelsche troepen aangewezen. Van daar zou-
den zij, door middel van het Belgische spoorwegmateriaal,
op het terrein door de Belgische troepen ingenomen, worden
overgebracht. De voorgenomen ontscheping in de Fransche
havens en de cvertocht langs Fransch grondgebied, be¬
wijzen dat het Engelsch-Belgische verdrag door een over-
eenkomst met den Franschen Staf was voorafgegaan. Het
plan van samenwerking tusschen de «Verbonden legers»,
zooals zij in het bewuste dokument gencemd worden, werd
nauwkeurig door de drie mogendheden opgemaakt. Dit
wordt gestaafd door eene kaart waarop de ontplooiing van
de Fransche legers aangegeven is en die in de geheime dos¬
siers werd aangetroffen.
Het document, waarvan sprake is, bevat eenige opmerkin¬
gen, die een bijzonder belang opleveren. Zoo staat daarin
o. a. te lezen dat, volgens luitenant-kolonel Barnardiston,
op het oogenblik NIET op den steun van NEDERLAND
te rekenen viel. Deze officier zou eveneens vertrouwelijk
hebben medegedeeld dat de Engelsche Regeering van plan
was de Engelsche bevoorradingsbasis naar Antwerpen over
te brengen, zoodra de Noordzee van alle Duitsche oorlogs-
schepen zou gezuiverd zijn. Verder stelde de Engelsche mi¬
litaire geattacheerde voor dat een Belgische bespiedings-
dienst in de Rijnprovincie zou worden ingericht.
De ontdekte inlichtingen aangaande de militaire aange¬
legenheden worden op een merkwaardige wijze aangevuld
door een verslag, dat BARON GREINDL ,die gedurende
lange jaren de BELGISCHE GEZANT TE BERLIIN ge-
weest is, aan den minister van Buitenlandsche zaken heeft
laten geworden. Dit verslag maakt eveneens deel uit van de
geheime decumenten. Daarin worden op een zeer scherp¬
zinnige wijze de bijbedoelingen ontwikkeld, die aan het En-
gelsch voorstel ten grondslag lagen en de Minister vestigt
daarin de aandacht op den neteligen toestand waarin Belgie
zich gewikkeld heeft, door op een eenzijdige wijze partij te
kiezen ten voordeele van de bondgenooten der «Triple En-
tente».
In dit zeer omstandig verslag, gedagteekend 23 December
1911 en waarvan een volledige uitgave voorloopig wordt
voorbehouden,stelt Baron Greindl vast dat,in het plan van
den Belgischen Staf, voor wat de verdediging van de Belgi-
sche onzijdigheid in het geval van een Fransch-Duitschen
ocrlog aangaat, slechts één punt onder het oog werd gezien,
nl.: «Welke militaire maatregelen moeten worden genomen
indien Duitschland de onzijdigheid van België moest schen-
den?) Maar de veronderstelling dat Frankrijk het Belgisch
grondgebied zou betreden met het doel om Duitschland aan
te vallen, werd buiten beschouwing gelaten, alhoewel zij toch
even aanneembaar was. Ziehier woordelijk wat door den
Minister dienaangaande werd gezegd :
« Van Fransche zijde bestaat het gevaar niet alleen
ten Zuiden van Luxemburg ; maar het bedreigt ons
over heel de gemeenschappelijke grens. Om dit te
beweren behoeven wij ons niet bij gissingen te be-
perken, wij beschikken over stellige gegevens.
Het staat vast dat, in het krijgsplan, door de « En¬
tente cordiale » uitgewerkt, een omtrekkende bewe¬
ging langs het Noorden haar plaats heeft gevonden.
Indien dit niet het geval was, dan zou het plan om
Vlissingen te versterken niet zooveel opschudding te
Parijs en te Londen verwekt hebben. Men heeft het
niet verborgen gehouden waarom men verlangde
dat de Schelde onverdedigd bleef. Dit had geen ander
doel dan om Antwerpen zoo gemakkelijk mogelijk
door een Engelsche troepenmacht te kunnen bezet¬
ten. Op deze wijze dus zou men in ons land een ope¬
ratiebasis hebben gevonden voor een aanvallend op-
treden tegen den Beneden Rijn en Westphalié. Wi
zouden aldus op de meest natuurlijke manier zelf in
den oorlog gewikkeld worden.
Daar wij afstand zouden gedaan hebben van ons
«Nationaal toevluchtsoord », zoo zouden wij ook, uit
eigen beweging, ieder middel van tegenweer hebben
prijs gegeven om aan den aandrang van de twijfelach-
tige beschermers, die wij zoo onvoorzichtig geweest
waren er binnen te laten, weerstand te bieden. De
listige en naieve voorstellen van kolonel Bernardis¬
ton, bij het sluiten van de « Entente Cordiale " heb¬
ben ons de oogen over den waren staat van zaken
geopend. Toen het duidelijk gebleken was dat het
zoogezegde gevaar van de sluiting der Schelde ons
onverschillig zou laten, werd het plan niet opgegeven
maar dusdanig gewijzigd dat het Engelsche hulple¬
ger niet op de Belgische kust, maar in de naastbij
gelegen Fransche havens zou ontschepen ; dat blijkt
uit de onthullingen van kapitein Faber, die niet wer¬
den tegengesproken, evenmin als de inlichtingen der
dagbladen die ze hebben bevestigd of in sommige op-
zichten zelfs aangevuld. Dit Engelsche leger, dat te
Calais en te Duinkerke zou geland zijn, zou niet
langs onze grens tot Longwy oprukken om Duitsch¬
land te bereiken. Het zou dadelijk ons land langs het
Noord-Westen binnentrekken. Daardoor zou het,
het voordeel hebben om dadelijk handelend te kun-
nen optreden ; het zou het Belgisch leger ontmoeten
indien wij het moesten wagen een slag aan te gaar
in een streek waar wij op geen enkele vesting konden
steunen; het zou zich meester maken van provincies,
rijk aan allerlei hulpbronnen; in ieder geval zou het
onze mobiliseering kunnen bemoeilijken of haar
slechts dan toelaten, wanneer wij de stellige verbin¬
tenis zouden aangegaan hebben dat deze mobilisee¬
ring alleen ten voordeele van Engeland en zijn bond.
genoot plaats vond.
Het is volstrekt noodwendig vooraf het veldtocht¬
plan, waarnaar het Belgische leger zich bij deze
veronderstelling zou regelen, te bepalen. En dit zoo¬
wel in het voordeel van onze militaire verdediging,
als met het oog op de richting van onze buitenland¬
sche politiek, voor het geval dat een oorlog tusschen
Duitschland en Frankrijk moest uitbreken. »
Deze beschouwingen, die uit een geheel onbevooroordeel-
de bron voortspruiten, bewijzen op afdoende wijze, dat dit-
zelfde Engeland, dat nu als beschermster van de Belgische
onzijdigheid optreedt, België er toe heeft bewogen op een
eenzijdige wijze ten voordeele van de mogendheden, die de
«Entente Cordiale» uitmaken, partij te kiezen en dat het
op een gegeven oogenblik zelfs aan een schending van de
Nederlandsche onzijdigheid gedacht heeft.
Wat meer is, er blijkt daaruit, dat de Belgische regeering
door het oor te leenen aan Engeland, aan den plicht, die het
land als onzijdige mogendheid te vervullen had, ten zeer¬
ste is te kort gekomen. De vervulling van dezen plicht zou
meegebracht hebben dat de Belgische regeering, in haar
verdedigingsstelsel, ook met een schending van de Belgi-
sche onzijdigheid door Frankrijk rekening had gehouden en,
in dit geval, met Duitschland een soortgelijke overeenkomst
als met Frankrijk en Engeland gesloten had. De gevonden
stukken zijn een documentair bewijs dat Belgié het met
de mogendheden die de «Entente Cordiale» vormen, eens
was. Dit feit was reeds lang voor den oorlog aan de be¬
voegde Duitsche overheid bekend. Het rechtvaardigt ons mi¬
litair optreden en bevestigt de door het hooger bestuur van
het Duitsche leger ontvangen inlichtingen nopens de inzich¬
ten van Frankrijk
Laat het bovenstaande de oogen van het Belgische volk
openen en aan dit volk de overtuiging schenken wat het te
danken heeft aan hen, die thans het onheil over dit onge-
lukkig land gebracht hebben.
Gust JANSSENS, Stadsdrukker, Kerkstraat, 13.
|
