Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>kinderen, • het lijden van dien dag en van dien o ogenblik, hare vrees voor de toekomst, alles in het ééne woord : Kinderen! °P hartverseheurenden toon uitgeroepen, terwijl zij de. armen over hun geopend hield. En allen, het hoofd naar haar geheven, de armen naar 'aar ee uitstrekkende, antwoordden als uit éénen mond, met n woord waardig van het hare, met één woord : ---- Moeder!lem .... übl tooneel, die moeder door hare kinderen omgeven, loor hunne liefde gedragen, het ideaal der familie voortel t,lende. 5</p>
<p>Te midden der klimmende wanhoop deed .op eens een denderende kanonslag zich hooren. Tranen, snikken , kreten , alles hield in eens op en verschrikt zagen moeder en kinderen elkander aan. v Kanonnen! ... oorlog!.., mijne kinderen !I riep mevrouw Aeken eensklaps, in hare volle lengte oprijzende, terwijl det bloed haar naar het hoofd steeg en zij met gesloten mond it.?" den neus adem haalde. Zij meende dat men heur hare 'Veren ging ontnemen en scheen ze te willen verdedigen. k -luldolf was de eenigste die de beteekenis van dit schot ~ „ende•Het was het eerste signaal aan de officieren, in de stad erspreid gegeven, dat zij korts nadien zich op het appel %enen bevinden. ti Vrees niet, moeder, sprak hij, dit schot is eene verwiti ging, er blijft ons geen tijd meer te verliezen over, Helena aat °ns gaan. h, laat ons gaan, antwoordde zij. fetu.„an begon het beslissend afscheid. Het was onbeschrijd 1,11(• Gansch de familie volgde de twee echtelingen tot aan ye denr• Achiel en Victor besloten hun tot aan de forteres te iiergezellen. Eindelijk vertrokken zij allen en werd de deur 411 den winkel dicht geslagen. Op hetzelfde oogenblik</p>
</text>
|