| Full text |
opnemen. Het enige onderscheid tussen de key-title en distinctive title is het feit dat het
ISDS in sommige gevallen in de key-title qualifiers (van plaats of datum) zal inwerken.
Het ISBD(S) wijkt af van de "klassieke titelbeschrijving” op volgende punten :
1. de ondertitel gaat soms naar het annotatie-veld. Dit is o.m. de regel bij reeksen en
onder-reeksen.
2. de titel primeert altijd als hoofdwoord. Dit geldt zelfs voor die gevallen waar een
generieke titel al of niet grammaticaal verbonden met een corporatieve auteur voorkomt.
De Angelsaksische praktijk was tot nu toe dat in deze gevallen de corporatieve auteur
hoofdwoord werd.
3. In het impressum staan de jaartallen en de deelaanduidingen van het beschreven ver-
volgwerk, zoals zij absoluut zijn, niet zoals de bibliotheek ze bezit. Het concrete
bezit van een bepaalde bibliotheek komt niet in de eigenlijke titelbeschrijving, maar
daarbuiten.
Het Hoofdwoord.
In de praktijk zal de distinctive title dikwijls als hoofdwoord van de titelbeschrijving fun-
geren.
HET ISDS : MOGELIJKHEDEN EN BEPERKINGEN.
H.D.L, VERVLIET,
UNIVERSITAIRE INSTELLING ANTWERPEN.
Het ISDS (/nternational Serial Data System) kwam tot stand in het raam van Unisist.
Onder deze laatste codenaam gaat het streven van Unesco en van de grote weten-
schappelijke bibliografieën schuil, om te komen tot uniformisatie, uitwisselbaarheid en
een betere beheersing van de niet-behandelde disciplines van de tussengebieden. Het
ISDS werd een dubbele taak toegewezen (1). Ten eerste moet het een betrouwbaar
register opstellen van alle, ook dode, vervolgwerken ; ten tweede moet het dit (machine-
leesbaar) register ter beschikking stellen van gebruikers, in de meest ruime zin van dit
woord. Als gebruikers gelden o.m. : bibliografische agentschappen, bibliografische net-
werken, bibliotheken, uitgevers, boekhandelaren.
Als organisatie bestaat het ISDS in hoofdzaak uit twee delen : het Internationaal Centrum
(te Parijs gevestigd mede wegens de ruime subsidiëring vanwege de Franse regering) ;
vervolgens de Nationale of Regionale Centra, die ieder in hun eigen land en op hun eigen
kosten de dode, de bestaande, en de nieuwe titels van ten hunnent gepubliceerde vervolg-
werken zouden opsporen, catalogiseren en doorspelen aan Parijs.
Op dit ogenblik bestaan er ISDS-Centra in Frankrijk, USA, Groot-Brittannië, Australië,
Canada, BRD, Argentinië, Japan, Finland, Yoegoslavië en de USSR. Dit laatste verzorgt
ook Bulgarije, Tsjechoslovakije, DDR, Hongarije, Mongolië, Polen en Cuba.
Het Internationaal Centrum te Parijs op zijn beurt zou alle ontvangen informatie cumuleren
en herverdelen aan éénieder die erom zou vragen. Regionale en Nationale Centra die
aan het ISDS medewerken, zouden recht hebben op een gratis deelname aan het geheel
systeem (dit in ruil voor hun eigen inspanningen) ; andere verzoekers evenwel zouden
dienen te betalen. Het staat niet vast hoeveel. 1
(1) Lit. : Unisist. Guidelines tor ISOS, Parijs, Unesco, 1973 (SC/WS/538).
Bibliotheekgids — Jg. 51 — Nr. 3-4 — 1975 / 145 |
