| Full text |
AD
93) « En nader bij den schat kwam hij, die glinsterend ten gronde lag,
«tot hem de helden zagen en hij de helden zag.
«Een hunnersprak : cc Du bist Siegfried, de held van Nederland »».
« Watal wondre gevallen hij vond in ’t Nevelingenland !
4) «c Minzaam werd hij ontvangen van Schilbing en Neveling ;
«zij baden met eener stemme den edelen jongeling,
| « hun den schat te deelen, zij vroegen het onverpoosd;
k « totdat zij verwonnen den wil van ’t koene koningskroost.
EG en
#95) « Hij zag zooveel gesteenten, als wij hooren zeggen,
« dat men op honderd wagens het nauw had kunnen leggen ;
| « nog meer goud zag hij, uit hef Nevelingenland;
k « dit alles moest hun verdeelen koenen Siegefrides hand.
96) «Zij gaven hem ten loone het Nevelingenzwaard;
| «hun werd uit den dienste veel onheils gebaard,
«die hun bewijzen wilde Siegfried, de held zoo goed;
hij kon het niet voleinden, zij werden toornig van. gemoed.
A
f het waren sterke reuzen, toch keerden zij niet de kans,
| «zij werden allen verslagen door Siegefriedes hand;
«en zeven honderd ridders versloeg hij nog van ’t Nevelingenland
A
197) c« Zij hadden voor vrienden twelf koene mans, Í
(98) « met zijnen goeden zwaarde genaamd Balming.
«Groote vreeze gevoelde menig Neveling
| «Voor de kracht des zwaardes en voor de koene borst;
| «huns lands en huuner bergen huldigden zij hem tot vorst.
W99) « Daarom sloeg hij de beide rijke koningen dood,
| « Alberik bracht hem daarna in grooten neod!
| « Hij wilde zijne heeren. wreken te zelfder stond,
f «tot hij weldra Siegfrieds groote sterkte ondervond.
1100) « Met hem kon niet strijden deze sterke dwerg,
| «als wilde, woedende leeuwen, liepen zij tot aan den berg,
« waar hij den nevelmantel aan Alberik ontnam;
« zoo was hef dat koene Siegfried der Nevelingen schat bekwam.
101) « Die met hem worstelen dorsten, waren weldra verslagen,
«dan deed hij de schatten weder voeren en dragen,
« waar ze de Nevelingen haalden, in het hol van den berg,
cen benoemde tot bewaarder Alberik den sterken dwerg.
102) « Hij moest hem zweren bij eede, hem te dienen als eem knecht
«en was hem sinds immer een dienaar getrouw en oprecht. »
Ten slotte sprak nog Hagen: « Dit alles heeft hij. volbracht,
«na hem werd, geen ridder zoo rijk aan roem en aan macht.
? |
