| Full text |
64)
65)
66)
67)
69)
1
en
Nm
Dezelfde mare hoorde zijne moeder Sigelind,
zij begon te treuren om haar eenig kind,
zij vreesde het te verliezen in koning Gunthers rijk ;
de edele koninginne weende overvloediglijk.
Siegfried, de koene, ging waar hij ze vond
en sprak zijner moeder met troostenden mond :
« Vrouw, en wil niet weenen uit vreeze voor mij;
«ik ben aller zorgen weldra en aller vijanden vrij.
« Maak alles tot de reize naar Burgondië gereed,
« dat ik en mijne makkers hebben zulk een kleed,
als met eere moge dragen zoo stoute heldenschaar :
«daarom zal ik u danken uit der harte, trouw en waar. »
— « Laats du het niet varen, » sprak vrouw Siegelind,
«Zoo help ik dij ter reize, mijn eenig kind,
« Kleeren schooner en rijker, dan ooît een ridder droeg,
«Zult duen dijne gezellen met u dragen genoeg. »
Dan neeg tot de koninginne Siegfried, de edele heer,
en sprak : « op de reize neem ik niet eenen meer
«dan twelf helden mede; bereid dezer gewaad,
« met hen zag ik gaarne, hoe het met Kriemhilde staat. »
Daar zaten schoone vrouwen, werkten dag en nacht,
zoodat geen stonde hun lange ruste bracht,
tot zij vervaardigd hadden Siegefriedes gewaad:
zijne reize staken, wilde hij om niemands raad.
Zijn vader hiet hem sieren prachtig en ridderlijk.
als hij zou verlaten Siegemondes rijk;
hunne lichte pantsers maakte men ook gereed,
en hunne sterke helmen en hunne schilden schoon en breed.
De reize naar Burgondië naderde spoedig dan;
om hen leden angsten zoo menige vrouw en man,
of zij wel zouden keeren terug bij 's vaders haard ;
de helden hieten hechten gewaad en wapens op hun paard.
Heerlijk waren de rossen met tuig van glansend goud;
zoo schoon als Siegfried en als zijn’ schaar zoo stout
mocht zich onder de ridders met rede noemen niet een:
toen vroeg hij oorlof, en voer naar Burgondië heen,
Om hem weenden treurig de koning en zijne vrouw ;
hij troostte minzaam beiden in hunnen diepen rouw,
en sprak: « Wilt toch niet weenen uit vreeze voor mij,
zijt immer om mijn leven aller angsten en zorgen vrij. »
? |
