| Full text |
OE
Ì 83) De koning was verwonderd en wilde weten van waar
| gekomen was die schoone en rijk gekleede schaar,
} met de schitterende schilden, zoo schoon, zoo nieuw, zoo breed :
dat niemand hem dit zegde was koning Gunther leed.
| 3 84) Daarop zegde tot den koning ridder Ortewijn,
d (rijk aan moed en schatten mocht hij geheeten zijn) :
ee « Daar wijze niet herkennen moet gij ze heeten gaan,
1 « naar mijn oom Hagen, hij schouwe de onbekenden aan.
ee 85) « Hij heeft zoovele vreemde rijken en landen gezien
« en kent zoovele ridders, ook deze kent hij misschien. »
De koning hiet hem halen en zijner helden wacht,
men zag hem welhaast komen ten hove met heerlijke pracht.
86) « Wat wil van mij de koning », was Hagens eerste woord.
— <Er zijn ten hove gekomen ridders uit een ander oord,
« wier namen wij niet weten; zaags du ze vroeger ooit, [tooide
« zoo zals du het zeggen, Hagen, met waarheid, recht en: onge=
87) « Dat doe ik » sprak Hagen, en ging bij 't venster staan,
Over de vreemde gasten liet hij zijn oogen gaan,
in A hunne rusting beviel hem en hun rijk gewaad;
zij waren hem echter vreemd in der Burgonden staat.
88) Hij sprak : « Van waar ook de ridders komen aan den Rhijn,
1 (Ztj moeten zelven vorsten of vorstenboden zijn;
hunne rossen zijn prachtig hunne kleeren bedekt met goud,
« van waar zij ook komen, het zijn ridders koen en stout. »
89) En toen sprak nog Hagen : « Ofschoon ik voor dezen dag,
(ik wil het wel bekennen, nimmer Siegfried zag,
«zou ik toch wel zeggen, wat er ook van zij,
«de ridder, die daar wandelt met zulke fierheid, is hij.
DN
| 90) « Hij brengt nieuwe maren mede in dit land.
i ( De rijke Nevelingen, versloeg zijne hand,
ij ( Schilbing en Nevelingen, het koningskroost zoo koen ;
hij verrichtte wonderen en groote heldendaden toen.
DN
91) «Hij reed. zonder makkers, de onversaagde held,
« tot hij eenen berg genaakte, als meermaals is. gemeld,
«en er bij den schat der Neevlingen veel koene krijgers vond,
«vreemd waren hem alten en onbekend voor dezen stond.
92) « De schat der Nevelingen was uit het diepe hol
«van den berg gedragen, ’t verhaal is wondervol,
« de zonen der Nevelingen wilden deelen den schat ;
«dit verwonderde Siegfried, den held, die het bemerkt had.
? |
