| Full text |
37)
39)
40)
41)
43)
Als men Gode ter eere in de kerk een’ misse zong,
hoe groot was de jonglingschare die er zich dan verdrong,
om ridder geslagen te worden naar ridderlijke leer :
zoo grooten loop en luister zag men sedert nimmermeer.
Zij liepen waar zij vonden gezadeld menig paard,
in den hof van Siegmond, den vorsterlijken waard. [in he
Zoo sterk was het stooten der strijders, dat het dreunde in slot
de hooggeboren heeren hielden een oorverdoovend gedruisch.
Van ouden en van jongen schalde menige slag door de lucht,
dat de speren aan stukken sprongen en splitsten met sterk geruchi
splinters zag men vliegen tot aan den voet van het slot
uit veler strijders handen : dit gaf den heeren groot genot.
5
De koning deed ze scheiden ; dan leidde men de paarden voort,
menige schildplaat zag men ten gronde liggen doorboord,
menigen edelsteen zag men gevallen in het gras,
die uit der schilden banden door het harde stooten gesprongen wa
De gasten gingen zitten als men ze ter tafel bad;
edele spijzen verkwikten de ridders moede en mat,
en allerbeste wijnen, die men ongemeten bood :
aan vrienden en aan vreemden bewees men eere wondergroot.
Spelen en schertsen vervulden tot ’s avonds elken stond,
menige gast was er, die geen tijd tot rusten vond :
zij stonden naar de gaven, die vielen uit 's konings hand ;
alsdan verwierf Siegmond luiden lof door ’t gansche land.
De koning gaf aan Siegfried, den koenen jongeling,
land en sterke burgen, zooals hij zelf ontving ;
zijnen zwaardgenooten gaf zooveel zijn hand,
dat ze immer den tocht gedachten, dien zij deden naar zijn lanc
Die blijde feesten duurden tot den zevenden dag,
toen liet de rijke Sieglind, zooals men eertijds plag,
geld en goed uitdeelen uit liefde tot haar kind:
zoo moest het wel gebeuren dat hij van ieder werd bemind.
Weinige van de gasten verlieten arm het hof,
rossen en kleeren van waarde gaven zij groot en grof :
het scheen zij hadden te leven geenen dag nadien :
ik meen dat nimmer elders zulke mildheid werd gezien.
? |
