Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>des Mexikaanschen volks hadde men in bloed, in stroomen bloeds moeten smoren, om het keizerrijk aldaar te kunnen vestigen. En wat rampen en misdaden zou zulk een hemeltergende strijd niet na zich gesleept hebben? En hoevele moeders, vrouwen en minnaressen zouden niet waanzinnig van smart zijn geworden bij het verliezen hunner geliefde mans, minnaars of kinderen; hoevelen zouden zich niet gezelfmoord hebben, naar alles en allen in den strijd voor de vrijheid te hebben verloren; strijd, uitgelokt, noodzakelijk gemaakt door een heerschzuchtig koppel koningstelgen en toegelaten door een Misdadigen bezittenden stand, gulzig op de goederen der uitgemoorde vrijzinnige bevolking. Wij wenschen van niemand den dooffmaar in het geval als dat van Maximiliaan en Charlotte, zien wij liever een keizer sterven, eene keizerin zinneloos worden, dan eene arme familie; wij zien liever een misdadiger bezwijken dan een onschuldige. En alle politieke denkbeelden op zijde gelaten, ware het beter dat één keizer stierf, dan duizende mannen, dat ééne vrouw zinneloos werd, dan honderde moeders en Minnaressen. Gaan wij aan ons overzicht voort. De dood van Leopold I bracht geene verandering in onzen politieken toestand. Natuurlijk, een koning volgde op een koning en de burgerpartijen bleven meester. Met afwisseling van winst en verlies ging de strijd tusschen deze laatsten voort, tot dat eindelijk het groote tijdstip der vijftigste verjaring onzer onafhankelijkheid uitbrak. Sublieme stond! riepen de burgersbladen als om prijs uit, en allen zongen den lof der vervlogen halve eeuw en "der instellingen waaronder 'zij het geluk hebben te leven en het volk de kans heeft te bezwijken. 't Was een concert dat zooveel deelnemers had als er krui' pers en vetbetaalde Staatsbedienden in ons land waren. Sublieme stond! en terwijl Men het goud, de millioeneP met kwistige hand aan feesten, optochten, verlichtingen, enz</p>
</text>
|