Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>En inderdaad Hein heeft gelijk ; daar schuilt iets achter.</p>
<p>De gezondheids-kommissie de/r stad heeft het oude hospitaal, als ongeschikt, ongezond en veel te klein, veroordeeld. Sedert honderden fabrieken, langs alle kanten, in de stad opgericht zijn, is de goede gezondheidstoestand afgenomen en heerschen er meer ziekten dan voortijds. Het stadsbestuur in zijne bezorgdheid voor den arme heeft voorgenomen een voorbeeldelijk hospitaal te bouwen. Ruim en groot zal het zijn en de zieken zullen er verzorgd worden in overeenstemming met de kunst en de jongste grondbeginselen der gezondheidsleer.</p>
<p>De nienwe bijloke zal minstens driemaal de oppervlakte van de oude beslaan en al de ouderwetsche huisjes van de buurt dienen noodzakelijk afgebroken te worden.</p>
<p>Dit nieuws wordt des anderen daags aan de familie Claessens bekend gemaakt. De goede lieden zijn er zoodanig van ontsteld, dat zij gansch den dag geen eetlust hebben en -er des •nachts niet van kunnen slapen.</p>
<p>Vrouw Claessens is in dat huisje gewonnen en geboren en Hein is er ingetrouwd. Eerlijk en deftig hebben zij er altijd hun brood gewonnen. Duizenden aangename herinneringen en familie-gebeurtenissen van allen aard, zijn zóó innig met de kleine woonst verbonden, dat het hun toeschijnt, als zou zij eene werkelijke rol in hunnen levensloop gespeeld hebben. En dan, is Petrusken er niet gestorven ?</p>
<p>-- Neen, man-lief, zegt vrouw Claessens, ik zal het elders nooit gewoon worden !</p>
<p>Na eenige dagen echter, neemt langzamerhand de pijnlijke indruk af. Claessens gaat op zoek naar een ander huisje, in dezelfde buurt, want het is eene hoofdzaak, die innig met de broodwinning der goede lieden in verband staat.</p>
<p>Reeds is een geruime tijd vervlogen en men is volop aan het afbreken der onbewoonde, bijgelegen gebouwen. De tand des tijds, die aan al het stoffelijke vernielend</p>
</text>
|