Full text |
kunstbibliothecarissen
Wilfried Onzea, bibliothecaris en bibliofiel:
loopbaan in drie bibliotheken te Antwerpen
Op 1 oktober 2006 ging Wilfried Onzea met pensioen. De laatste vijftien
jaar van zijn carrière was hij bibliothecaris van de bibliotheek en het docu-
mentatiecentrum van het 'Openluchtmuseum voor Beeldhouwkunst Middelheim .
■Daarvoor werkte hij in de Stadsbibliotheek en in het Museum Plantin-Moretus.
.Maar Wilfried is ook een gepassioneerd verzamelaar van bibliofiele boeken.
De leden van hef Overleg Kunstbibliotheken Vlaanderen (OKBV) kennen hem
vooral van een voordracht die hij gaf in de Bibliotheca Wittockiana in 2002
over het kunstenaarsboek. Genoeg redenen om de diverse (kunstzinnige)
aspecten van Wiifrieds leven en werk onder de loep te nemen.
' :
Na een telefoontje werden we uitgenodigd bij Wilfried
thuis. De s£eer was gemoedelijk. De koffie stond klaar, en
vanuit het salon keken we op de diepe tuin. De ruimte staat
vol aoekenKasten met mooie banden. Op de boekenplan-
ken prijken ook objecten die met boeken te maken hebben,
zoals een verzameling j|öekensteunën in de vorm van
porseleinen dieren en van porseleinen figuurtjes die boeken
lezen.
De eerste belangstelling voor boeken
Wibried Onzea werd op/Jlseptemoer 194-1 geboren in een
drukkersfamilie te Borgerhout, als jongste van negen kinde-
ren., "Mijn grootvader langs moederskant (Lens) had een
kleerma kersatelier, mijn grootvader langs vaderskant (Onzea)
een meubelmakerij, allebei in Borgerhout. Mijn moeder en
mijn. vader woonden in dezelfde straat, de Prins Leopoid-
straat. Ze begonnen met een winkeltje voor papier en tabak
en eindigden met een papierhandel en één drukkerij. Door
een kruishuwelijk is de combinatie Lens en Onzea trouwens
heel talrijk in onze familie. Daardoor hebben we sinds acht
jaar een familiekoor, Oienzea, onder leiding van een profes-
sioneel dirigent, brans Cuypers; ik fungeer er als tenor".
Wilfried heeft steeds een grote voorliefde gehad voor
lbo,eken en literatuujZijn vader overleed toen hij elf jaar
was,. In die moeilijke pefpde zocht hij compensatie voor dit •
gemis in boeken. "Reeds als kind verzamelde ik alle boeken
■ interview:
Béatrice De Clippeleir, Sint Luccsbbiiotheek Gen!
Peter Rogiest, afdelingschef leeszaal en magazijn
Stadsbibliotheek Antwerpen
die ik thuis kon vinden op een plank in mijn kamer. Boeken
verzamelen en verzamelen tout court is in mijn ogen toch
steeds verbonden met het zoeken naar schoonheid én het
vinden van één vorm van troost. Ik denk dat dit voor veel
boekenverzamelaars geldt".
Na de humaniora studeerde hij twee jaar moderne talen en
secretariaat De eerste tien jaar werkte hij in de privésector,
eerst bij Standaard Boekhandel, vervolgens bij De Sikkel en
daarna bij Cenctra. Cenatra was een parastaiale organisa-
tie, gevestigd in de Lange Leemstraat2. Er was een laborato-
rium voor^pakkerijgrondstoffer, en één voor textielreiniging.
Wilfried was er verantwoordelijk voor het documentatie-
centrum en trad. op als redacteur voor hét tijdschrift Cenatra
Textielberichten / Cahiers Textiles Cenatra. Door zijn werk
voor dit tijdschrift bleefmij In contact met drukkers.
Uit interésse volgde hij drie jaar lang elke zaterdag een
cursus bij het Plantin-Genoötschap. Daar kreeg hij onder-
richt in de geschiedenis van het boek, de boekdrukkunst,
boekband, boekillustratie... "Leraars waren o.a. Huib van
Krimpen (zoon van), Gerrit Noordzij (letterontwerper), Ger
Schmook, Dr. Vervliet, Dr. Ovinck, Mark Severin, Gorus...
Aldus behaalde ik in 197] het 'diploma van de hogere |