| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Maar Alfred, jongen, die straat.... neen, gij vergist u zeker !...</p>
<p>Zonder aarzelen of dralen treedt hij de « Taverne de la Biloque in, en beveelt Kaatje, bijna op stroeven toon, hem in de nevenkamer te volgen. Kaatje gehoorzaamt zonder tegenspraak.</p>
<p>-- Kaatje, zegt bij zonder voorbereiding, ik ben het leven, dat ik sedert een paar jaren leid, geheel moede ; er dient een einde aan die levenswijs te komen.</p>
<p>Wat meent ge, Alfred ? Denkt gij mij te verlaten ?</p>
<p>Ik zou het willen indien ik kon ; maar ik ben smoorlijk op u verliefd en de wilskracht ertoe ontbreekt mij.</p>
<p>Zoo, mijnheer ! Zoo iets is zeer vleiend voor u en voor mij.</p>
<p>Om het even ; spreken wij daar niet langer over ! Bemint gij mij, Kaatje ?</p>
<p>Of ik u bemin ! Gij durft het vragen ?</p>
<p>Welnu, dan zet ik door een voorstel uwe liefde op de proef.</p>
<p>Wat zijt gij aardig, van daag !</p>
<p>Zijt gij bereid alles en eenieder te verlaten om mij te volgen ?</p>
<p>Ik begrijp u niet ! Verklaar u nader !</p>
<p>Hier langer in Gent blijven, tot verachting en spot van eenieder, tot schande en oneer mij nèr familie, zal of wil ik niet. Zijt gij bereid mij te volgen ?</p>
<p>Waarheen ? Alfred.</p>
<p>Om het even ! wanneer men iemand bemint, dan volgt men hem, al ware het naar Siberië !</p>
<p>-- Ik bemin u, dat weet gij, maar.... Gent yerlaten.... ik ontken het niet, is iets waaraan ik nog nooit gedacht heb.</p>
<p>Gij mint mij niet ! antwoordt Alfred somber, Ik min u van harte !</p>
<p>Verbindt de vrouw zich in het huwelijk niet, blinde-</p>
</text>
|
