| Full text |
£
Pligten eens Schoolleeraars,
tot welk een en ander gij, wanneer gij dit niet
in perfoon mogt verkiezen te doen, beurtelings
de groote en meer verftandige fcholieren gebrui-
ken kunt; doeh ook veel — dit erkennen wij
gaarne — ís er, waartoe gij de onderfteuning en
medewerking van anderen behoeft, en deze moet
gij voor de goede zaak trachten te winnen. Wel is
waar, dat fommige Gemeente- of Dorpsbefturen
Weinig gezind zijn, tot de verbetering der fcho-=
len het hunne bij te dragen; doch ook dike
Wijls zijn. de fchoolmeesters er zelve de oorzaak
van: want fommigen behartigen hunnen post zoo
flecht, dat het den fchijn heeft, als of de fchios
len flechts alleen ten woordeele van eenen luijen „
baatzuchtigen , dus genoemden Schootleeraar daar
gefteld waren. De gemeente trekt er niet het
geringfte voordeel van; de jeugd wordt niet vere
ftandiger of beter, maar integendeel dommer,
lujer en ondeugender, hoe langer zij aan hem
wordt toevertrouwd. Is het dan nu wel te vere
wonderen, dat bewoners of beftuurders van zulk
eene gemeente zieh zoo ongenegen betoonen,
om tot verbetering der fchoolvertrekken mede
te werken? — Vele Onderwijzers worderen alles
op eens: jaarwedde, een goed woonhuis, eene
betere fchaol- enz. maar bedenken niet, dat dea
ze eifehen onbillijk zijn, dat de Gemeenten voor
meerder te zorgen hebben, en het goed maar
zoo niet bij hoopen hebben liggen. — Vorderen
verfcheiden Schoolleeraars al niet te veel op
eens, dan doen zij het toch dikwijls op eene
zeer verkeerde wijze, en bedienen zich niet zele
den van eenen gebiedenden of dreigenden toon ,
welke nergens anders toe dient, dan om de
dorp.
? |
