| Full text |
zyn uitgeput; laet my hier, en keer naer de hutten
terug, om onze moeders gerust te stellen. — Neen,
sprak Paul, ik verlaet u niet. Indien de nacht ons
in deze bosschen overvalt, zal ik vuer maken, en
een’ jongen palmboom doen vallen; gy kunt er de
vrucht van.eten, en van de bladen zal ik eene tent
vervaerdigen, om u te dekken.
Na een weinig uitgerust te hebben, plukte Virginie
vaneen ouden boom, aen den oever der rivier over
’t water gebogen „lange steenvaren-bladen , die van
zyn tronk afhingen. Zy maekte van dezelve eene
soort van broozen; tot een schoeisel voor. hare voe-
ten, die door de steenen bloedig- gewond waren 5
want in hare driftom nuttig te wezen, had zy ver-
geten schoenen aen te trekken. Zaodra zy door de
frischheid dezer bladeren eenige verzachting ge-
voelde, brak zy eenen tak van een bamboes, en
begaf zich op weg, met de eene hand op het riet en
met de andere op haren broeder leunende.
Dus wandelden zy langzaem door de bosschen;
maer ‘het hooge en digtgebladerde geboomte deed
hun den berg, werwaerts zy hunne schreden rigtten,
ja, zelfs de, reeds ter westkim dalende, zon uit het
oog verliezen. Na verloop van eenigen tyd, weken
zy, zonder zulks te bemerken, van het gewoone, tot
a Li hiertoe gevolgde, voetpad, en bevonden zich in een
Be, doolhof. van boomen, heestergewassen en rotsen,
V zonder dat zy eenen uitgang zagen. Paul deed
Virginie nederzitten, en liep, geheel buiten adem,
? |
