| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Somtyds, tussehen de vlagen zyner wanhoop droomde de jongeling van Harmona ,en die herinnering verligtte hem. lly wist stellig dat dit meisje nog dikwils aen hem dacht; want hy zag haer bywylen, doch ter nauwernood , en dan weende zy of zag hem treurig aen. Troost noch hulp bieden kon zy, , dat giste Demhar wel; want in het huis Sulmath's, waer de maegd nog gevangen zat, was het zeer onbetamelyk aen Demhar te denken , zeer verachtelyk over hem te spreken, en zeker een schelmstuk als men de stemme ten zynen voordeele verheffen dorst. _ _</p>
<p>Harmona had ook al menigen traen in dit huis geweend en er al menigen bitteren beet gegeten; zy had er ook al hare weldadige gewoonten moeten krenken en zich schikken naer den onverbiddelyken wil des meesters, of naer de wetten welke Burgarhil voor het behoud des huizes had voorgeschreven. Voeg daer by dat zy hare neiging voor Demhar had moeten smooren ; dat zy die liefde, welke zulke heilryke gevolgen hebben kon, maer zoo noodlottig was uitgevallen en daerom juist nog dieper gevoeld werd, moest uitroeijen en zich dwingen aen Sulmath te denken, welke misschien toch eens haer gemael wezen zou. En bedenk dan of dit alles het meisje niet moest ondermynen ; of geene bange, lange ziekte haer traegzaem ten grave slepen, en dus het eenige deugdzaem wezen dat nog bestond wegmaeijen moest. Helaes, zy werd steeds tengerder en tengerder, magerder en magerder; hare gebaren werden slepend, haer gang traeg , en hoewel zy nog ieder die haer zag door hare schoonheid betooverde , bleek het genoeg dat zy haren jongsten</p>
<p>stond naby kwam. Met Sulmath noch met Mordohan verging het zoo. Die verbrasten</p>
<p>den tyd in slemperyen en hitsten elkaér ter verdrukking aen. Demhar, , -- zei Sulmath, ligt nu wel ten gronde gesla-</p>
<p>gen; wy hebben hem duchtig gestraft voor zynen lang verganen overmoed, rnaer zou hy niettemin niet weder kunnen opstaen en ons vergruizen? –</p>
<p>Onmogelyk, —antwoordde Mordohan.—En my dunkt dat hy</p>
<p>was verlaten in het stof waerin hy zyne dagen en zyne nachten doorzwoegde. .</p>
</text>
|
