| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>het verblyf waermede men Demhar van jongs afaen had vervaerd gemaekt ? De Tartarus joeg toch nooit zulk rumcier in het oor der heidenen, als het gehuil dat Demhar uit deze wooning tegendreunde. Het was een naer gedommel, een eentoonig klopgerucht dat nooit uitscheidde; steeds herbegonnen, steeds vernieuwd, aengevuerd als het was door de schimmen, welke bywylen voor de gloeijende ramen bewogen.</p>
<p>En nevens dit tooverachtig gebouw stond er een toren, die als de nagalm gaf van het inwendig gerucht. Hy was smal en rond en spits, onduerzaem en onbestand tegen aenval. Daeruit steeg onophoudend een fluitende damp ten hemel, voorgelicht door glinsters, die tintelend nederdaelden en in keikens op den bodem vielen. Zy regenden op Demhar neder die, reeds in rook gehuld, van schrik stond te beven. Het kille zweet zypelde van zyne lidmaten en hy wilde dit akelig oord ontvlugten; maer de honger grynsde hem tegen en kluisterde hem ter plaetse vast. Dit knokkelig spook is onverbiddelyk, het gelykt den slavenmeester, die, door zyne met nagelen aengescherpte zweep, de negers voortdryft. Het joeg Demhar naer de poort en deed hem schellen.</p>
<p>Wat wilt ge? was de vraeg. Werk en eten, luidde het antwoord. Gelyk de anderen,— grynsde men.</p>
<p>Ho neen, neen! smeekte Dembar, , ik ben nog geene schimme.</p>
<p>Men liet hem glimlachend binnen, en Demhar begon te arbeiden. Hy vervaerdigde al die zaken welke door pracht en verspatting gezocht worden; hy vond dingen uit, die men te voren nooit kende, waer de meest verfynde verdorvenheid nooit lust toe had gevoeld. Nacht en dag wroette hy voor den bitteren bete broods, en toch had hy altyd honger en toch was hy steeds naekt. Wel mogt hy Sulmath bidden en srneeken hem toch wat beterschap in zyn lot te vergunnen. Sulmath jubelde als hy zynen neef vermageren en langzaem wegsterven zag. Ho, wat leed de ongelukkige Deinhar ! Niemand kwam hem troosten, niemand bood hem verkwikking aen. Sulmath had de opperniagt der aerde en Dernhar</p>
</text>
|
