| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>diende slechts om hun meer van hun droevig verlies te verzekeren. Er was geen overhlyfsel der doos te vinden.</p>
<p>Ho, dat is nu yselyk! riep de maegd , toen ze, buiten den kuil gekomen, op de knier' stortte. Ho, God! nu is er voor niemand geluk meer, en voor my blyft geene uitkomst dan de armen van Sulmatli !</p>
<p>Van Sulmath! van Sulmath! herhaelde Dernhar, en by sloot haer zoo vast aen zyn hart alsof hy haer nooit lossen zou. Van Sulmath, o neen, neen!</p>
<p>En wat dan, als dit de weg des noodlots is? hernam zy, terwyl zy uit Demhar's armen loskwam. Ik gaf u het pand van ons heil ter bewaernis en gy hebt het verworpen, omdat gy my niet bemint.</p>
<p>De tranen biggelden over hare wangen wen zy zoo bitter sprak. En hy, , hy viel voor haer op zyne kniën en schreide op hartscheurenden toon :</p>
<p>Ho, heb medelyden met my, en zeg nooit meer dat ik u niet bemin!</p>
<p>Medelyden, ach, vriend! en zy drukte hem eenen zoen op de lippen. Ik kan nu niet meer dan over u en my weenen.— En zy liet hem alleen in zyne vertwyfeling.</p>
</text>
|
