Full text |
vaktermen hij gebruikt dan de beide anderen, waardoor zijn poëzie
iets meer urwüchsigs, maar tegelijk ook iets meer barbaarsch krijgt.
Ook zijn z’n gedichten dikwijls doortrokken met een grimmig soort
humor en van een spottend sarkasme, terwijl hij aan den anderen
kant veel plastisch talent heeft en veel verbeeldingskracht"...
Het verhaal „De Rattenkuil", waarvan een Nederlandsche vertaling
verscheen (1); is gewijd aan het leven van een arme vrouw. Mac Gill
schreef een kenschetsend woord vooraf :
„In de stad Glasgow is een slaapstee voor vrouwen, „De Rattenkuil"
genaamd. Hier kan de zwerfster voor een paar stuivers nachtlogies
krijgen en nooit wordt eenige vrouw de toegang geweigerd : de
ongelukkigen, de zieken en de afgewerkten wonen hier onder
hetzelfde dak, ademen dezelfde bedorven lucht en vergeten de ellende
van hun armoedig leven in den drank, de troost der treurenden, of
in de zware bewusteloosheid, die de slaap der uitgeputten is. De
wereld der armen, waarin ik zooveel heb gezien en meegemaakt,
heeft mij altijd toegeschenen als een Groote Rattenkuil, waar
menschelijke wezens uitgemergeld, ellendig en verpletterd onder den
last der verdrukking, opgesloten zijn als de pestlijders in een barak.
„In die ruimere beteekenis heb ik den naam gekozen voor den titel
van Norah Ryan’s levensgeschiedenis. Doordat zij „de groote zonde"
beging en het gevoel van moederschap hooger ^stelde dan de wetten
der maatschappij, werd zij een uitgestootene, voor altijd gedoemd te
leven in die „Groote Rattenkuil."
„Den lezer die geneigd mocht zijn mij van overdrijving te
beschuldigen, kan ik verzekeren, dat „de Rattenkuil" naar het leven
beschreven is; dat de figuren, die er in voorkomen, echte menschen
zijn, en de tooneelen, die ik beschrijf, maar al te waar. Ook tegen
de bewering van enkelen, dat dergelijke dingen niet geschreven
moesten worden, moet ik opkomen. De publieke meening heeft,
evenals het daglicht, een zuiverenden invloed en om voor het oog
van den chirurg uit misplaatste fijngevoeligheid een wonde te
verbergen, is zeker wel de grootste dwaasheid."
Einde 1920 verscheen in de N. Rotterd. Courant als feuilleton een
tweede roman van Mac Gill, „Maureen", in de vertaling van
(1) Uitgave van de N. V. Boekhandel en Uitgeversmaatsch. „Ontwikkeling" te Amsterdam. Ver-
taling van Jq Arçnbçrg.
150 |