| Full text |
DR ee
ALWINA (dn hare vroegere kleeding).
Vader, uw zegen? — Die zal ons redden, indien er voor
ons n0g redding ig.
UTHER (Alwina en Rinold knielen voor zyne voeten op den
grond.)
Gaet kinderen, beproeft de verlossing van den dieponge-
lukkigen Ulfar, en dat gy zelven onder het gewig zt uwer
onderneming niet bezwyket.
RINOLD en ALWINA, za Uther omhelst te hebben, te gelyk.
Vaert wel, vader, misschien voor eeuwig! (Rinold en
Alwina stygen te peerd, drukken Hurst krampachtig de
hand en vertrekken.)
Wyfde fooneel.
UTHER, HURST.
nuRsT, hen achterna ziende.
Zy zyn verloren! Het lot van Gerolf en Dulcina, zoo niet
nog iets erger wacht hen !
UTHER.
De ongelukkigen! dat zy zoo onbezonnen waren het hof
te ontvlugten, zonder eerst te beproeven om dor bidden,
door tusschenkomst van invloedhebbende persoonen of door
andere middelen koning Borglas over te halen om in
hunnen echt toe te stemmen !
HURST.
Myn goede man, gy kent koning Dorglas nog nief, dat
hoort men genoeg aen uwe woorden; laet my myn verhael,
dat door de komst van Rinold en Alwina onderbroken werd,
voleinden, dan zult gy kunnen cordeelen of onze vorst
een man is, die zich, wanneer het de eer van zyn huis
? |
