| Full text |
et Oe
dikwyls gebeurt. Dat Dulcina gevoel, dat zy een hert had:
dit wist een man, een jeugdige kunstenaer, die, uit hoofde
van zyn beroep, dagelyks met haer in aenraking kwam.
Door zyne afkomst was Gerolf, (zoo hiet de Kunstenaer)
verre beneden zyne koninglyke leerlinge, maer in zyne
borst sloeg een hert dat van edele gevoelens overvloeide.
UTHER.
Een hert en eene ziel zoo verheven !.…
HURST, met verwondering.
Hebt gy den man gekend ?
UTHER.
Toch niet, — eene bloote gissing, naer hetgeen gy zelve
my van hem zeidet. (Per zyde.) Zoo zoù ik myn geheim
verraden.
HURST, zyn verhael hernemende.
Er verliep week op week, maend op maend en, noch
Dulcina noch Gerolf dorst iets van het gevoelen dat hunne
boezems doorwoelde, kenbaer maken. Eindelyk toch
brak de band, welke Dulcinas hert zoolang geboeid hield
los : zy ontdekt den schoonen kunstenaer stoutmoedig hare
liefde ea verklaert zich bereid om hem te volgen in geluk
en in lyden. Korts daerop werd hunne echtverbindtenis
gesloten, maer in het geheim, des nachts, in eene afge-
zonderde kapel.
Reeds vier maenden waren er verloopen, vier maenden
van het zoetste genot voor de jeudige echtelieden, toen op
eenen avond.….
UTHER, tot Hurst loopende.
Houdt op, goede man, daer zyn Rinold en Alwina. Vast
hebben zy u by uwe aenkomst bemerkt. (Terwyt Uther
aen het vertellen is, ziet men Rinold en Alwina over het
kerkhof komen aengeloopen.)
? |
