| Full text |
dwaelde ik in onze wooning rond, doorzocht alles, en vond
achter een gordyntje, dat nooit myne aendacht gewekt had,
een volle ridderswappenrusting.
ULFAR,.
Het was de wapenrusting van mynen vriend, den wak-
keren Beldor, die hier in myne armen stierf.
RINOLD.
Ik schoot ze aen, en naer my docht stond ze my wel.
Nooit te voren had ik een wapen gehanteerd; doch daer ik
wist dat er des anderendaegs aen het hof een steekspel zoù
gegeven worden zoo vormde ik dadelyk het besluit… (Er
wordt hevig aen de deur geklopt. De deur, wordt open ge-
smeten, en een man met stof en zweet overdekt komt
zwoegend binnen.)
Berde toomeel.
De VorieeNn, HURST.
nuRsT, zech voor de voeten van Alwina werpende.
Den hemel zy dank dat ik u gevonden heb, genadige
prinsesse! (Alwina wil zich achter Rinold verbergen.) O,
verbergt u niet voor eenen getrouwen dienaer, die u volgde
om zyn leven aen uweu dienst te wyden!
RINOLD , die ondertusschen zyn zweerd getrokken heeft.
Wie gy ook zyt, die myn geheim ontdekt hebt, zweert
by de hoop van uw toekomend geluk in den hemel, dat gy
aen geen mensch een enkel woord van Alwinas verblyf zult
zeggen, of ik stoot u neder !
HURST.
Edele Heer, de beul moge Hurst de tong uitrukken, en
deze voor de honden werpen, indien hy ooit aen iemand
zegt waer de genadige prinsesse zich ophoudt.
ULFAR:
Vreemdeling, indien gy valsch zweert, zal dit gryze, van
oogen beroofde hoofd, door des bloedwrekers zweerd
getroffen, in het stof rollen.
? |
