| Full text |
die geen institutionele verantwoordelijkheid dragen. En wat gebeurt er dan
in de werkelijkheid? Men stuurt een expert naar een ontwikkelingsland, die
ginder gaat zeggen dat men aan de UNESCO een miljoen dollar moet
vragen om een wetenschappelijk dokumentatiecentrum op te richten. Het
land doet de aanvraag en krijgt dat geld ook. Terwijl men ter plaatse een
aantal goede bibliothekarissen heeft die daar zitten te wroeten om iets nut-
tigs voor het land op te richten ! Iets dat veel bescheidener is, maar die
daarvoor niets bekomen. En dan ontstaat er in de geest van de politieke
leiders verwarring. Dat is iets wat ik verwijt aan die grote hersenschimmige
projekten.
Ik konkludeer hieruit dat het u in de IFLA vooral te doen is geweest om
de hardwerkende funktionarissen, de mensen die — vaak met bescheiden
middelen maar met grote inzet — het gewone werk doen. Wie is eigenlijk
die bibliothekaris of wie zou hij moeten zijn?
Het is in verband met mijn aanval op UNISIST dat ik veel over het
beeld, het profiel van de bibliothekaris gesproken heb. Voor die mensen die
alles theoretisch zien, is de bibliothekaris natuurlijk een oude vrijster die
tussen de werkelijkheid van de wereld en haarzelf een stapel boeken heeft
geplaatst, die zich achter 'die boeken verbergt. Tegen het beeld heb ik
gereageerd.
Het is mede in verband hiermee dat ik zoveel tijd besteed heb aan het
Internationale Jaar van het Boek, waar de bibliothecaris één vakman onder
andere vakmannen was. Wij hebben daar werkelijk goed samengewerkt met
de uitgevers, met de boekhandelaars, met de mensen die verantwoordelijk
zijn voor de materiële totstandkoming van het boek. Wij hebben in verband
met het Internationale Jaar van het Boek veel kontakten gehad, ook met de
Oostbloklanden. De grote problemen werden daar echter ontweken. Ik had
graag een openbaar debat gehad, over censuur bijvoorbeeld of over copy-
right. Dat is er niet gekomen.
Wat wel eigenaardig is, is dat tenslotte — als ge de verschillende
aspekten van het boek bekijkt, vakkundig — men tot de konklusie komt dat
de arme bibliothekarissen vrij rijkelijk georganiseerd zijn op internationaal
vlak en de rijke uitgevers vrij armelijk. Andere betrokkenen bij het boek,
zoals de auteurs, hebben in het geheel geen internationale organisatie waar-
mee men kan werken. Om nog maar niet van de lezers te spreken !
Het Internationale Jaar van het Boek is een goede gelegenheid geweest
om de bibliothekaris uit zijn isolement te halen en, geloof ik, om zijn
waarde door de andere boekmensen te doen erkennen.
Is in het Internationale Jaar van het Boek het leenrecht onderwerp van
dis kuss ie geweest?
178 / Bibliotheekgids—Jg. 53 — Nr. 4 — 1977 |
