| Full text |
den voet der stammen.» Of « de nacht is naby, de
tamarinden sluiten hunne bladeren. » — Wanneer
zult gy ons komen bezoeken ? vroeg de eene of andere
vriendin uit de nabuerschap. — In den suikerrietty d,
antwoordde Virginie. — Uw bezoek zal ons nog
zoeter en liever zyn , hervatteden deze jonge meisjes.
Wanneer men naer haren ouderdom en naer dien
van Paul vraegde : « Myn broeder, zeide zy, is z00
oud als de groote kokosboom aen de fontein, en ik
als de kleinste. De mangoboomen hebben twaelf
mael vrucht gedragen, en de oranjeboomen vier en
twintig mael gebloeid, sedert ik in de wereld ben. »
Hun leven scheen aen dat der boomen gehecht te
wezen , als hetgene der boschgoden en woudnimfen.
Zy kenden geen ander tydvak in de geschiedenis,
dan dat van de geboorte hunner moeders, geene
andere tydrekening, dan die hunner boomgaerden,
en geene andere wysbegeerte, dan aen ieder wel
te doen en zich aen Gods wil te onder werpen.
Trouwens, waertoe zoude.het dezen jongen lieden
dienstig geweest zyn,om in onzen smaek ryk en
geleerd te wezen? Hunne behoeften en onwetend-
heid vergrootten zelfs hun geluk, Geen dag ging
voorby , of zy hadden elkander eenige hulp of on-
derrigting gegeven; ja, onderrigting, en al ware
deze ook niet vry van dwaling geweest ‚de dwaling
is voor den schuldeloozen mensch niet gevaerlyk.
Aldus groeiden deze kinderen der natuer op ; geene
zorg had hunne voorhoofden gerimpeld, geene
? |
