| Full text |
_— D=
proefd hadden, en die, zonder ondersteuning der
zwarten, verwezen om in de bosschen van maniok-
wortelen te leven , zoo min , om hunne armoede te
verdragen, de domheid, die de slaverny verzelt,
bezaten, als den moed, dien de opvoeding geeft. Deze
koeken waren de eenige geschenken , die Virginie
van den overvloed der wooning kon uitdeelen ; maer
zy deed ze vergezeld gaen van eene minzaemheid,
die het geschenk groote waerde byzette. Paul werd
voor eerst gelast dezelve in persoon aen die huisge-
zinnen te brengen, eu deze verbonden zich, by de
ontvangst, om den volgenden dag by mevrouw
Delatour en Margaretha te komen doorbrengeu. Dan
zag men eene moeder verschynen mêt twee of dry.
deerniswaerdige meisjes, geel, mager en zoo
beschroomd, dat zy de oogen nauwelyks durfden
opslaen. Virginie wist de ongelukkigen spoedig op
hun gemak te stellen ; zy diende hun ververschingen
voor, waervan zy de waerdy door eenige byzondere
omstandigheden verhief, welke, volgens haer, er
iets streelends aen byzette : die drank was door Mar-
garetha, de andere door hare moeder bereid; haer
broeder had zelf de vruchten in den top van een’
boom geplukt. Zy verzocht Paul om met deze arme
lieden te dansen ; verliet ze niet voor zy vergenoegd
en gelukkig waren, en wilde, dat zy zich over de
blydschap van haer huisgezin zouden: verheugen :
« Wy bevestigen slechts ons geluk, zeide zy, met
dat van anderen te bevorderen.» Wanneer zy ver-
? |
